Leven en doen leven

LEVEN EN DOEN LEVEN 

Soms denk ik: “Ik ben opgebrand.” We zijn van de morgen tot de avond zo druk met van alles en nog wat. Ons leven gaat er aan op, letterlijk. Uiteindelijk blijven stof of as over. Waar gaat ons leven aan op? Aan zorgen, carrière of bezit? Of aan dingen die vreugde geven en er echt toe doen?

Op aswoensdag klonk in onze kerken “Stof zijt gij en tot stof zult ge wederkeren.” Want tussen het plezier en de vreugde van Vastenavond en het feest van Pasen ligt een periode van ernst die je niet zomaar kunt overslaan. Anders neem je het christelijke leven niet compleet. Deze veertigdaagse periode van vasten wordt gekenmerkt door gebed, je iets ontzeggen en delen.

Gebed is je leven voor God brengen. Danken voor wat je te danken hebt. Maar ook uitspreken wat er in je hart speelt: zorgen, verdriet en vreugdes. Dit alles in het besef dat God je ziet en hoort. Bewuster omgaan met voedsel, tijd en aandacht, maakt ons vrijer tegenover onszelf met al onze wensen en behoeften. En delen is wat je jezelf ontzegt aan anderen geven; de Vastenaktie is een goede vorm van solidariteit.

Zinvol deze periode beleven maakt ons bewust voor de mooiere en diepere zaken van het leven. Het kan ons hart openen voor God. Niet leven en laten leven, maar leven en doen leven. Je kunt er iets van maken, van dat vasten. Doet u mee?

Kapelaan Dassen