LISSABON 2023

Anderhalf miljoen jongeren uit alle delen van de wereld waren begin augustus op uitnodiging van Paus Franciscus samen in Lissabon (Portugal). Ze namen deel aan de Wereldjongerendagen (WJD), het grootste jongerenevenement ter wereld.
Ook onze samenwerkende parochies waren vertegenwoordigd.

Tijdens de WJD in Parijs en Keulen mocht ik er bij zijn. Het voelde als een warm bad. Het was indrukwekkend en inspirerend om samen het geloof vieren. Onvergetelijk was het om met meer dan een miljoen mensen buiten te slapen onder de sterrenhemel.

De WJD doen je ervaren dat de Kerk jong, universeel en dynamisch is. Zoveel jonge mensen die willen groeien in geloof, hoop en liefde; die willen getuigen van Jezus die in hun leeft.

De jongeren beleefden ook dit jaar een meerdaags programma van gebed, catechese, vieringen, muziek, dans, cultuur én festival. Hoogtepunt vormde het weekend met de kruisweg, de nachtwake én de afsluitende eucharistieviering in de open lucht.

Paus Franciscus zei tot de jongeren; “Wees niet bang, wees niet bang. Meer nog, het is Jezus zelf die nu naar je kijkt, Hij kijkt naar je, Hij die je kent, kent het hart van ieder van jullie, kent het leven van ieder van jullie, kent de vreugde, kent het verdriet, de successen en de mislukkingen, Hij kent je hart.” En hij zij ook:

“Ga naar buiten en breng iedereen binnen, jong en oud, gezond en zwak, rechtvaardigen en zondaars. Iedereen, iedereen, iedereen! In de kerk is plaats voor iedereen.” Behartenswaardige woorden voor ons allemaal.

Kapelaan Dassen

 

Het verslag van een deelnemer uit Reijmerstok kunt u lezen op deze website onder: Cluster Informatie / Nieuws

MARIA TEN HEMELOPNEMING

In het liturgisch jaar vieren wij verschillende feesten ter ere van Maria. Maar het grootste Hoogfeest is toch Maria
ten Hemelopneming: Wij vieren dat zij na haar dood met ziel en lichaam opgenomen werd in de Hemel. Haar lichaam, waarmee
zij ons Gods Zoon schonk kende niet het graf, niet de aftakeling van haar lichaam.

Maria, wie steekt niet eens een kaarsje bij haar op of bidt een kort gebed tot haar ? Ons geloof is gericht op God de Vader en de
Zoon, erg mannelijk. Maria brengt met haar vrouw en moeder zijn een evenwicht!

Voor mij persoonlijk moet ik bekennen, dat ik buiten de officiële gebeden, spontaan makkelijker tot Maria bid, bijvoorbeeld voor
zieken, mensen die lijden, kinderen.

Zeker omdat ik meer dan dertig keer in Lourdes ben geweest. Daar heb ik mogen ervaren hoezeer zij voor ontelbare mensen
een troost is, hoe wij bij haar, gezond of ziek, samen het geloof kunnen vieren.Mooie herinneringen komen nu weer naar boven,
nu ik bijvoorbeeld denk aan het diepe verdriet van ouders, toen plotseling hun zoontje was gestorven. Ik zei tegen de moeder, dat
ik vast geloofde, dat Maria haar zoontje nu in haar armen hield. Jaren later deed hun dochter de Eerste Communie.

Dit meisje vertelde tijdens de communieles, dat haar moeder steeds vertelde, dat Maria haar broertje in de armen hield! Maria zie ik als een troostrijke, meelevende Moeder, laten wij haar dankbaar zijn!

Wij vieren Maria ten Hemelopneming in ons parochiecluster in het weekeinde het dichtst op 15 augustus, dus op 12 en 13 augustus a.s. Laten wij Maria een groot feest geven uit dankbaarheid voor alles wat zij aan ons geeft aan troost, geloof, liefde en steun !

pastoor Tervoort

MIEREN

Opmerkelijke dieren zijn het. Op een van de warme zomeravonden las ik een boek. Rond de poten van mijn stoel krioelden mieren. Ze maakten een onrustige indruk en sleepten van alles mee. Er was zelfs een soort van ziekenwagen: een levende mier trok een bewegingloze mier voort.
Boeiend om te zien.

Het is vakantietijd en de mensen krioelen ook. Topdrukte op toeristische trekpleisters. De vakantiefiles zijn aan de orde van de dag; auto aan auto en vliegtuig aan vliegtuig trekken de vakantiegangers van noord naar zuid en van oost naar west.

Die ogenschijnlijke onrust bij de mieren is ook herkenbaar in ons mensenleven. Zo worden we aangespoord om bezig te zijn en te doen wat we moeten doen. Zodat we de handen niet te snel in de schoot leggen. Maar elke onrust vraagt ook om een periode van rust. Tijd voor jezelf, om je ziel op adem te laten komen. Wie wil leven, moet de tijd nemen.

In de zomer breekt er een tijd van rust aan voor velen van ons. Een tijd om dankbaar te zijn dat je leeft. Een tijd van zomaar zitten en de warmte van de zomer op je huid voelen. De stilte horen en eens praten met jezelf en met God. Want God is een vriend van de stilte, je hoort Hem niet als je druk bent met een jachtig bestaan. Dus neem de tijd: ook voor Hem!

Waar mieren je al niet op kunnen brengen in een stil moment.
Fijne vakantie allemaal!

Kapelaan Dassen

 

SINT FRANCISCUSKERK HONDERD JAAR

De kerk van Reijmerstok is gebouwd in 1922 en  gewijd in 1923.

Dus weer een jubileum in ons parochieverband !

In 1838 ontstond de Franciscusparochie uit de parochie Gulpen, waaraan nog links van de kerk het mergelgebouw herinnert, dat nu is verbouwd tot Bed and Breakfast.

De sint Franciscuskerk is een heel bijzonder gebouw, jammer dat weinig mensen dit beseffen.

Ontworpen door de  Sittardse architect Jos Wielders in de stijl van de Amsterdamse School: Let maar op het spel van ronde en vierkante vormen, loop maar eens om de kerk, dan ziet u dat.

Met ook een heel typerende toren, afgedekt met een zadeldak. Goed voorbeeld doet goed volgen: In 1922 werd in Banholt de toren gebouwd aan de al bestaande kerk, tevens bekroond met eenzelfde dak.

Heel bijzonder is het interieur van de kerk: Geheel in de stijl van de Art Deco, gelijkvallend met de Amsterdamse School:

De banken, biechtstoelen, deuren, het grote kruis boven het

priesterkoor en niet vergetend de (zij)altaren en voorwerpen als kandelaars en wierook-vaten, het is één samenvattende en prachtige stijl! De ramen zijn merendeels uit het oude kerkje, maar groter gemaakt met versieringen in dezelfde stijl.

En dan valt er ook te genieten van de muurschilderingen achter en rond het priesterkoor, uit hetzelfde jaar, voorstellingen uit de Openbaring van Johannes en rond het Maria-altaar vrouwen en meisjes en bij Jozef jongens en mannen in de kledingstijl van 1923.

Reijmerstok: Proficiat met dit mooie jubileum en uw bijzondere kerkgebouw !

Dat hier tot in lengte van dagen Gods liefde gevierd mag worden en we dankbaar mogen zijn voor onze vorige generaties die ons deze bijzondere kerk hebben nagelaten.

 

Pastoor Tervoort

BRO(O)NKSEIZOEN

Vanaf einde mei tot begin juli vieren we in elke parochie van ons samenwerkingsverband processiezondag en bro(o)nk. De heilige Communie die we normaal bewaren achter de dikke kerkmuren dragen wij naar buiten om te tonen aan wie het wil zien. Dorp en land mag onze verbondenheid zien en horen.

We begeleiden de heilige Communie oftewel het Allerheiligste feestelijk en met eerbied door onze parochies. We kunnen het niet laten want processies nodigen uit: “Kijk eens…”. We pronken (bronken) met zachte waarden in onze dorpen. Want er is meer tussen hemel en aarde.

Gelovigen ontmoeten God niet alleen in de kerk. Zij weten Hem ook aanwezig in de straten en huizen waar ze wonen. Geloven doe je ook buiten de kerk, door de manier waarop je leeft, door lief en leed te delen en door te helpen waar nood is.

Één keer per jaar laten we het zien aan elkaar en aan de mensen om ons heen; dat we samen onderweg zijn, met Jezus in ons midden, het levende Brood, ons Allerheiligste. Geen show, maar een eenvoudige, ingetogen en toch feestelijke bidtocht mag het zijn, waarin iedereen die zich betrokken voelt, mag meelopen.

Laten we onze processies in ere houden, als teken van kostbare verbondenheid in onze gemeenschappen. Als uitdrukking van het vertrouwen dat we hier op aarde pelgrims zijn en dat Jezus met ons meetrekt, in goede en kwade dagen.

 

Kapelaan Dassen

NOOIT TE OUD OM TE LEREN

De laatste zes weken waren voor mij niet gemakkelijk: Allerlei complicaties rond wondroos aan mijn voet en onderbeen leidden er toe, dat ik nog steeds onder behandeling ben, met Pasen hoop ik weer een beetje de oude te zijn.

Drie weken ben ik opgenomen geweest in het ziekenhuis, en daar wil ik graag mijn ervaringen met u over delen.
Drie weken bijna constant in bed en daardoor volledig afhankelijk van de zorg van anderen.

Nu twee weken alweer thuis, maar ik heb nog steeds warme en dankbare herinneringen aan die weken: Het is ongelooflijk hoe alle personeel het volhoudt om 24 uur per dag attent, opbeurend, positief en zelfs vrolijk te kunnen zijn.

Als men je ‘smorgens wakker maakt is dat met een vriendelijke stem en niet-gespeelde interesse.
Ik heb wel eens een verpleegkundige gevraagd waar dat machientje staat, waar ze iedere keer nieuwe energie kunnen ophalen om hun hele dienst lang zo geweldig vriendelijk en zorgzaam te zijn !

Geduldig zijn is niet mijn sterkste karaktereigenschap, dat geef ik toe, maar de positiviteit van al die zorgverleners hebben mij fantastisch geholpen !

Ik kan alleen maar samenvatten: Dank aan al die -vaak jonge- mensen, die hun beroep hebben gekozen in de zorg!

Het maakt mij heel bescheiden.

pastoor Tervoort

 

Leven en doen leven

LEVEN EN DOEN LEVEN 

Soms denk ik: “Ik ben opgebrand.” We zijn van de morgen tot de avond zo druk met van alles en nog wat. Ons leven gaat er aan op, letterlijk. Uiteindelijk blijven stof of as over. Waar gaat ons leven aan op? Aan zorgen, carrière of bezit? Of aan dingen die vreugde geven en er echt toe doen?

Op aswoensdag klonk in onze kerken “Stof zijt gij en tot stof zult ge wederkeren.” Want tussen het plezier en de vreugde van Vastenavond en het feest van Pasen ligt een periode van ernst die je niet zomaar kunt overslaan. Anders neem je het christelijke leven niet compleet. Deze veertigdaagse periode van vasten wordt gekenmerkt door gebed, je iets ontzeggen en delen.

Gebed is je leven voor God brengen. Danken voor wat je te danken hebt. Maar ook uitspreken wat er in je hart speelt: zorgen, verdriet en vreugdes. Dit alles in het besef dat God je ziet en hoort. Bewuster omgaan met voedsel, tijd en aandacht, maakt ons vrijer tegenover onszelf met al onze wensen en behoeften. En delen is wat je jezelf ontzegt aan anderen geven; de Vastenaktie is een goede vorm van solidariteit.

Zinvol deze periode beleven maakt ons bewust voor de mooiere en diepere zaken van het leven. Het kan ons hart openen voor God. Niet leven en laten leven, maar leven en doen leven. Je kunt er iets van maken, van dat vasten. Doet u mee?

Kapelaan Dassen

 

VASTENAVOND

Nog even, en we vieren weer Carnaval ofwel Vastenavond. Voor menigeen onder ons dagen om naar uit te kijken. Mensen zoeken elkaar op en trekken er samen op uit. De een kijkt naar de carnavalsoptocht, de ander verkleedt zich en trekt mee. De een blijft lekker thuis en de ander blaast de trompet en strooit confetti. En dan zijn er nog mensen die zich gewoon verheugen op een extra vrije dag of die erop uittrekken.

In het Oude Testament klonk een oproep, ook voor ons. “Geef u niet over aan droefheid en kwel u niet met tobberijen. Blijheid van hart doet een mens leven en een vrolijke man leeft lang. Zoek afleiding voor uw zorgen en troost uw hart en jaag de droefheid ver van u weg. Want door droefheid zijn velen te gronde gegaan en zij dient tot niets. Jaloezie en toorn verkorten het leven en kommer maakt iemand oud vóór de tijd” (Sir. 30, 21-24).

Vastenavond nodigt ons uit het werk neer te leggen en onder de druk van wat ons bedrukt uit te komen. Want we mogen bedenken dat we niet geschapen zijn voor een 24 uurs economie. We werken om te leven, maar we leven niet om te werken. Vastenavond kan ons helpen met plezier naar elkaar en naar het leven te kijken. Dat helpt ons ook bij het vasten op weg naar Pasen. In die geest voor u allen: een zalige Vastenavond.

Kapelaan Dassen

 

TERUGKIJKEN EN VOORUITZIEN

Wij zijn weer op het moment van de overgang van het Oude naar het Nieuwe Jaar.

Allemaal hebben we onze gezamenlijke herinneringen:

Het langzame einde aan de beperkingen door Covid: Carnaval kon al weer een beetje, nog niet overal optochten, maar in al onze dorpen is de Processie weer groots gevierd!

De zomertijd was prachtig qua weer en vrijheid.

Maar we werden ook geconfronteerd met het kwaad, dat mensen elkaar kunnen aandoen: Hoe kan het dat de machtswellust van mensen Europa storten in de vreselijke beelden van Oekraïne?  Het kwaad, dat mensen brengt tot haat, tot de dood van onschuldigen?

Ik heb geen antwoord, vraag alleen maar de steun van Jezus om zelf nooit tot haat en vergelding te komen, Hij die aan het kruis kon bidden voor hen die Hem dit aandeden.

Ook in ons parochieverband is veel gebeurd: Mheer en Sint Geertruid hebben in 2022 volledig meegedaan aan de samenwerking. Vanaf 1 november kwam Cadier en Keer

er bij: Nog niet in het parochieverband, maar ondergetekende werd pastoor en er werd een nieuwe kapelaan benoemd, kapelaan Horstman, die nu al af en toe vieringen doet

in ons verband. In de toekomst treedt ook Cadier en Keer toe tot onze samenwerking en op de langere duur ook Bemelen.

In Margraten werd bekend gemaakt, dat pastoor Janssen gaat verhuizen naar een appartement, waar hij later ook zorg op maat kan krijgen. Hij hoopt in januari de gezegende leeftijd te bereiken van 90 jaar! Na zijn verhuizing zal kapelaan Dassen gaan wonen in de pastorie van Margraten.

De samenwerking zal voor Margraten en Cadier best wel offers vragen, zeker wat betreft de tijden van de vieringen.

Maar het blijkt uit het verleden van de andere parochies dat de parochianen er begrip voor kunnen opbrengen, de tijd van één kerk en één priester is voorbij, dat weten wij allemaal.

Het is echter een grote zegen om te zien hoeveel mensen zich willen inzetten voor onze parochies als vrijwilliger!

En…….. als in het Nieuwe Jaar u gevraagd wordt om u ook in te zetten voor uw parochie:

Zeg JA, uw aller inzet is kostbaar !

 

Dank dan ook aan alle vrijwilligers en voor u allen:

Een Zalig Nieuwjaar!

pastoor Tervoort

 

ADVENT

Onlangs zag ik een foto van een kinderhandje in twee grote handen. Het was een vertederend beeld. Onze grote handen zijn zo gauw gebald tot een vuist. Vriendschap kan soms ontsporen in vijandschap. We kunnen op de vuist gaan. We kunnen met onze handen grijpen en graaien.

Maar we kunnen onze handen ook openen voor elkaar. We kunnen ermee geven en elkaar liefdevol aanraken en de vrede tekenen. Om ons daarvan bewust te maken, reikt God ons met kerstmis Zijn hand. Namelijk de kleine hand van een pasgeboren kind. Hij vraagt om onze liefde. Hij hoopt dat onze vuisten opengaan en dat het handen worden die steun bieden en troost geven.

Onze eigen grote handen waren ook ooit kinderhandjes. Kwetsbaar en klein, zoekend naar houvast. God trad onze wereld binnen als een klein Kind  in een kribbe dat zijn handjes uitstrekt en ons vraagt om Hem aan te nemen. Maar ook in al die kleine en grote mensen die hun hand naar ons uitsteken.

“Laat Mij niet vallen en laat elkaar niet vallen” is de boodschap van kerstmis. Zo doet God een beroep op het beste dat in ons is. God blijft in ons geloven. Daarover bidden en zingen we tijdens de advent. Doet u met ons mee? Weet u welkom! Voor u allen: een goede advent!

Kapelaan Dassen