OPEN DEUR

Onlangs vertelde iemand mij over de huisdeur van haar ouderlijk huis. Die deur was in haar jeugd overdag niet op slot. Je kon zo binnen. Het was een tijd van “ons kent ons” en goed vertrouwen. Er was respect voor andermans eigendom. Ook de deuren van de kerk stonden wagenwijd open. Je kon altijd even binnen voor een moment van stilte en gebed.

Intussen leven we achter slot en grendel. We kennen deurbellen met camera, beveiligingssystemen én camera-toezicht. Juist in deze tijd van gesloten deuren opende Paus Franciscus op kerstavond in de Sint-Pieter te Rome de grote Heilige Deur en daarmee het Jubeljaar. Deze Heilige Deur is normaal dichtgemetseld en verzegeld. De deur verwijst naar een uitspraak van Jezus: “Ik ben de deur, als iemand door mij binnengaat, zal hij worden gered” (Johannes 10,9).

Nadat de Paus in zijn rolstoel door de Heilige Deur was gereden, volgde een groep van tien kinderen en hun begeleiders van over de hele wereld. Miljoenen mensen zullen dit jaar volgen. Ondertussen zong het koor het lied “Pelgrims van de hoop”, een verwijzing naar het thema van het Heilig Jaar. Paus Franciscus schreef heel mooi over de hoop in zijn bul “Hoop stelt niet teleur.”

Het Heilig Jaar 2025 kan ons helpen om in ons dagelijkse leven en in onze relatie met God schoon schip te maken en met nieuwe energie de toekomst tegemoet te gaan. Vanuit heel de wereld zullen gelovigen naar Rome pelgrimeren. Maar ook lokaal zijn er activiteiten. Viert u mee? Meer informatie kunt u vinden op: www.jubeljaar2025.nl.

Kapelaan Dassen

 

EEN VERSCHRIKKELIJKE AANSLAG

Begin december werd Nederland opgeschrikt door een aanslag in Den Haag. Dagenlang stonden er foto’s in de krant en verscheen er weer nieuws in de televisieprogramma’s en in het Nieuws. En terecht: Door een misdaad zijn verschillende appartementen ingestort, zijn er gewonden gevallen zes doden, waaronder vader, moeder en zusje van een jongetje van zeven jaar oud: wat een verdriet alleen al voor deze jongen!

De steeds terugkerende berichten en beelden, gingen me op een of andere manier steeds onbehaaglijker maken: Dagelijks verschijnen er nieuwe beelden in de media van ingestorte panden met soms meer dan vijftig doden, met niet één jongetje, maar tientallen, dag in, dag uit en ik durf te zeggen: Ook gepleegd door misdadigers!

Natuurlijk is het vreselijk wat er op 7 oktober vorig jaar is gebeurd door Hamas. Maar deze wraakacties, die al tienduizenden doden tot gevolg hebben, complete dorpen en ziekenhuizen hebben verwoest gaan maar door.Om nog niet te spreken van alle verdriet voor kinderen en moeders!

En we horen bijna niemand, sterker nog, er zijn Nederlandse politici die dit afschuwelijke geweld goedkeuren.
Ik weet het niet meer!
Alleen mijn blik richten naar een plek, niet ver van deze plek vandaan: Daar waar Gods Zoon als pasgeboren Kind Zijn armen naar ons uitstrekt met maar één Boodschap:
Liefde, Vergeving, Vrede.

Zou de mensheid ooit naar Hem luisteren?

Pastoor Tervoort

SINTERKLAAS

Sint Nicolaas behoort in onze streken tot de meest sympathieke heiligen. Hij was bisschop van Myra (in zuid-west Turkije) en sterk begaan met de noden van armen en verdrukten. Na zijn dood op 6 december 340 werd hij begraven in zijn bisschopsstad. In 1087 werden zijn beenderen door Italiaanse kooplieden overgebracht naar Bari (in zuid-Italië).

Zijn kerk is een belangrijk bedevaartsoord geworden.

Uit de verhalen komt hij naar voren als de goedheid in persoon. Zo vertelt men hoe hij een vader aan een bruidsschat hielp voor zijn drie dochters. Omdat de vader geen geld had, stuurde hij zijn dochters de straat op om zelf geld te verdienen door prostitutie. Toen Nicolaas er van hoorde, bracht hij drie nachten achter elkaar telkens een goudstuk naar de kamer van de vader. Zo kwamen de dochters aan hun bruidsschat en konden zij trouwen.

De geschenken waarmee kinderen vandaag overladen worden, zijn slechts een wankele herinnering aan een bisschop die zich totaal aan anderen wegschonk door oog en oor te hebben voor de armen en kleinen. Zien wat iemand nodig heeft en hoe je hem of haar blij kunt maken, dat is nog altijd de geest van ons Sinterklaasfeest. Zo leeft Nicolaas voort in de geschenken en surprises die we elkaar geven.

En dat hoeft niet met grote cadeaus. Het kan ook met een kleine attentie. In onze consumptiemaatschappij verwordt het Sinterklaasfeest soms tot een commerciële bedoening, waarin kinderen leren zoveel mogelijk te vragen en te krijgen.

Maar de echte vreugde van het feest is er een van geven. Veel hebben we gekregen, laten we ook veel geven.

In die geest voor groot en klein: een hele fijne Sinterklaasavond. En voor 6 december een mooi feest van Sint Nicolaas.

Kapelaan Dassen

 

SNELHEID

Dit keer wil ik graag een alledaags onderwerp bij u aan de orde stellen: Snelheid. In al onze dorpen geldt vaak een maximale snelheid van dertig kilometer op de kleinere straten.
Zo is laatst nog in Margraten het aantal wegen uitgebreid met deze maximale snelheid.
Het lijkt mij een redelijke beperking: Spelende kinderen, weinig overzicht en veiligheid in algemene zin.

Toch houden weinig mensen zich aan deze snelheid, integendeel.
Wat mij overkwam vorig jaar is de moeite waard om u te vertellen: Het was op de Mheerderweg in Banholt, richting Mheer.
Ik reed 30 kilometer en een auto zat vlak achter mij, je merkte zijn ongeduld. Daar waar het maar even kon, haalde hij mij in, kwam naast mij rijden en stak zijn middelvinger op!
Toen zag hij wie ik was en ik herkende de man ook, nota bene een trouwe kerkganger, hij reed snel weg.

Ik denk dat het voor hem toch een moment van schaamte is geweest. Maar waarom toch ? Je wint er bijna geen tijd mee, je brengt andere mensen op de fiets en kinderen in gevaar ! Juist in deze tijd van vroege duisternis, slechtere weersomstandigheden zou ik u allen willen vragen: Denk aan uw naasten.

Laten wij vriendelijk en meelevend zijn voor elkaar in de omgang, maar juist ook in het verkeer!

pastoor Tervoort

 

OKTOBER

De maand oktober is in de Kerk niet alleen de rozenkransmaand, maar ook de wereldmissiemaand. In het weekend van 19 en 20 oktober vieren we wereldmissiedag. Het is een dag van wereldwijde verbondenheid tussen geloofsgemeenschappen. Nederland gaf en geeft veel financiële en materiële steun aan de missielanden. En talloze missionarissen, zowel vrouwen als mannen zijn vanuit onze streek gezonden naar de missie.

Één van de missionarissen uit onze samenwerkende parochies is pater Jean Slenter SCJ, priester van het H. Hart van Jezus en geboren in Terlinden. Als missionaris was hij werkzaam in Belgisch Congo en werd daar op 33 jarige leeftijd vermoord. Zestig jaar geleden, op 27 november 1964, zagen ooggetuigen hoe hij en zes medebroeders door rebellen werden meegenomen en opgesloten in de gevangenis van Bafwasende. Even later hoorden ze schoten, waarschijnlijk de fusillade. Geen van hen is ooit terug gevonden, ondanks intensieve opsporingen.

De Wereldmissiemaand herinnert ons er aan dat we een wereldkerk zijn. Maar wie geeft aan wie? In onze streek zien we dat het aantal katholieke allochtone geloofsgemeenschappen groeit. Hun vitaliteit kan een impuls geven aan de lokale parochiegemeenschap. Intussen is het merendeel van de priesterstudenten in Nederland van buitenlandse komaf.

Ze ervaren dat wij in West-Europa materieel rijk zijn, maar vaak spiritueel arm. Dat is in hun land of streek van herkomst vaak omgekeerd. De wereldkerk kan ons helpen rijkdom en armoede te delen. Wat deelt of geeft u?

Kapelaan Dassen

 

W W J D  !?

Afgelopen schooljaar hebben ruim vijftig jongeren van Groep 8 uit ons Parochieverband het Sacrament van het Heilig Vormsel ontvangen. Zeker als het op het einde van hun Basis-schooltijd is, een heel toepasselijk sacrament: Ze zijn op het punt van een overstap naar meer eigen verantwoordelijkheid, naar het nemen van eigen beslissingen. Naar het antwoord op de vraag:

Door wie laat ik mij leiden in de keuzes die ik maak?

Zelf heb ik weer de jongeren van Banholt, Mheer, Noorbeek en  St.Geertruid mogen voorbereiden.
Aan het begin van de eerste les schrijf ik dan met grote letters op het bord: W W J D .
Ze mogen dan raden naar de vier engelse woorden, waar deze afkorting naar verwijst.
Met enige hulp komen ze er dan achter: WHAT WOULD JESUS DO oftewel: wat zou Jezus doen ?  In de lessen gaan we dan in op die vraag: Wat doe je bij het maken van keuzes:
Spijbelen of niet ? Meedoen met het pesten van een medeleerling of niet ? Ingaan op de uinodiging om in de fietsenstalling te blowen of niet ? Bij het Kruidvat die eyeliner in mijn zak steken of niet ? En de leerlingen kunnen deze vragen perfect aanvullen.

Naar aanleiding van verhalen over Jezus, die altijd koos voor het goede, de liefde, vergeving en opkomen voor de zwaksten proberen we dan naar onze eigen keuzes te kijken.
En dan stilstaan bij Zijn Heilige Geest, die we in het Vormsel ontvangen: Hij fluistert ons steeds weer met zachte stem in: “What would Jesus do ?”

Misschien een tip voor ons allemaal: vaker luisteren naar die stem: WAT ZOU JEZUS DOEN ? Ik wens u allen een mooi en gezegend nieuw schooljaar/werkjaar toe!

pastoor Tervoort

GRENZEN

Alles heeft zijn grens. Ook onze inzet en energie. Regelmatig worden bewonderende woorden gesproken over zichzelf wegcijferende mensen. Over mensen die altijd beschikbaar zijn en op hun post. En dat is terecht. Maar er is ook een grens. En wie die zelf niet kan aangeven put zichzelf uit en wordt uitgeput.

Wie echt beschikbaar, bereikbaar en aanspreekbaar wil zijn voor anderen, moet ook grenzen kennen en tijd nemen voor zichzelf. Een uitgerust mens is beter bereikbaar dan een vermoeid mens. Een mens die naar zichzelf luistert, kan ook beter naar anderen luisteren.

We hebben allemaal het hele jaar onze dagelijks zorgen.
Ons werk, onze beschikbaarheid en inzet. De een thuis in het gezin, de andere bij zijn werk of beroep, weer een ander als mantelzorger of vrijwilliger.
Je kunt dit alleen volhouden als je ook grenzen aangeeft: op tijd rust.

In die zin is de zomer misschien een goede gelegenheid om te genieten van de vrijheid en de rust.

Even een grens stellen aan alle bezigheden en inzet.

Loskomen van onze haast en beslommeringen.

Stilstaan bij wat je doet, nadenken waarom je het doet.

Genieten van de zonsopkomst of de zonondergang, van een zingende merel, van het samenzijn met anderen.

Misschien ook tijd maken om dingen te verwerken waarvoor je wegliep. Tijd voor gebed en verwondering.  Dat alles kan vakantietijd zijn: een heilige tijd om het leven te vieren.

Dat kan gelukkig ook dicht bij huis. Ik gun het u van harte.

 

Kapelaan Dassen

 

SAAMHORIGHEID

Het was weer geweldig in alle dorpen: De Broonk.

Nu ik dit schrijf is in al onze parochies, op Reijmerstok na, de Broonk geweest. Weken van voorbereiding voor iedereen, maar met name alle Jonkheden, voor de versieringen, het opknappen van de bogen enzovoorts. Weken van samenwerking voor alle vrijwilligers om de hemel, de draagbeelden de kleding voor de kinderen en de vaandels in orde te maken.

En vergeet niet de tientallen, die urenlang bezig zijn geweest om het koper te poetsen.Op zaterdag bloemen plukken in het veld voor de prachtige bloemtapijten en de strooibloemen voor de kinderen. De koren, muziekkorpsen en schutterijen, die zich voorbereiden op die unieke dag in het jaar.

En dan de dag zelf: Indrukwekkend om te zien hoe de bewoners van de straten samen de versieringen realiseren en de heilige huisjes ongelooflijk mooi in orde maken om Onze Lieve Heer te ontvangen! En dan de processies zelf: Ieder dorp met zijn eigen tradities, maar overal een feest van samenwerken, samen vieren, samen gemeenschap zijn.

Om nog niet te spreken over het samen vieren met een glas in de hand, wat er uiteraard helemaal bij hoort!

Beste, lieve mensen, koester deze saamhorigheid, koester het samenwerken, het samen feest vieren, het samen dorp-zijn, het maakt het leven zo veel mooier !

Pastoor Tervoort

 

WE HEBBEN U NODIG

Begin dit jaar klonk op zondagochtend de geloofsbelijdenis (het Credo) in de kerk. Tijdens het zingen kwam een kleuter uit de bank en ging dansen in het middenpad van de kerk. Met gevoel voor de maat en de melodie van het aloude gezang draaide het kind in het rond. Ik heb nooit geweten dat je op het Credo ook kunt dansen. Dat leerde ik van die kleine, ze droeg haar steentje bij aan de liturgie.

Onlangs las ik over een kleine kerk. Elk weekend komen de dorpsbewoners er samen. Ieder draagt een ouderwets olielampje in de hand. Ze zijn al eeuwenlang eigendom van de kerk. De gelovigen ontvangen het lampje in bruikleen. De lampjes gaan van hand tot hand, van generatie op generatie. In de kerk worden de olielampjes aangestoken en op de kerkbanken geplaatst. De mensen komen trouw, want ze weten dat het in de kerk donkerder wordt als ze thuisblijven. Zo dragen ook zij hun steentje bij.

Er zijn mensen nodig die in de kerk present zijn. Die samen een levende gemeenschap willen zijn rondom Jezus Christus. Die zich verzetten tegen het donker in de wereld. En die zich willen bemoedigen in het geloof, in het leven. Dus kom eens af en toe de liturgie meevieren. Niet omdat het moet, maar omdat het mag en waardevol is. En neem een kleine taak op u, als de kerk u iets waard is. We hebben u nodig. Draag uw steentje bij. Als iedereen zijn steentje bijdraagt, blijft het goed gaan met onze parochies. Dank u wel alvast!

Kapelaan Dassen

HET SEIZOEN VAN DE PROCESSIES GAAT WEER BEGINNEN

Altijd weer een prachtige tijd in onze dorpen:

De Broonk oftewel Processie.

Het hele dorp kijkt er naar uit, de Jonkheden bereiden zich voor, de muziek, de schutterijen, buurtschappen, koren, kortom iedereen werkt samen voor dit Feest van Geloof en Saamhorigheid!

Niet toevallig vieren we in dit voorjaar tevens de Eerste Communies, het Feest, dat alle communicanten voor de eerste keer de Heilige Communie mogen ontvangen: Jezus Christus, die Zich aan hen voor de eerste keer schenkt met Zijn Heilig Lichaam.

En in de Broonk draait alles om diezelfde Heilige Hostie, het Lichaam van Christus. Als priester is het iedere keer weer een grote eer om Jezus letterlijk in de monstrans te mogen dragen.

Ik weet nog goed mijn eerste keer: Ik had de tranen in mijn ogen.

Jammer genoeg kan ik de processies zelf niet meer lopen, maar ik weet van hen, dat de kapelaans die eer hetzelfde ervaren: Jezus letterlijk temidden van u te mogen dragen door onze prachtig versierde dorpen.

En daarna Kermis, dat hoort erbij: Wij katholieken vieren Christus in ons midden, maar dat vraagt er ook om het feest van het leven samen te vieren!

Overigens: Wist u dat het woord “kermis” van het woord “kerkemis” stamt?

Ik wens u allen een mooie Broonk toe, een prachtige combinatie van geloof, traditie en samen feest vieren!

De Processies zijn:

Banholt 19 mei
Bemelen en Mheer 26 mei
Cadier en Keer en Scheulder 2 juni
Margraten en Noorbeek 9 juni
St Geertruid 16 juni en
Reijmerstok 14 juli.

pastoor Tervoort