Anderhalf miljoen jongeren uit alle delen van de wereld waren begin augustus op uitnodiging van Paus Franciscus samen in Lissabon (Portugal). Ze namen deel aan de Wereldjongerendagen (WJD), het grootste jongerenevenement ter wereld.
Ook onze samenwerkende parochies waren vertegenwoordigd.

Tijdens de WJD in Parijs en Keulen mocht ik er bij zijn. Het voelde als een warm bad. Het was indrukwekkend en inspirerend om samen het geloof vieren. Onvergetelijk was het om met meer dan een miljoen mensen buiten te slapen onder de sterrenhemel.

De WJD doen je ervaren dat de Kerk jong, universeel en dynamisch is. Zoveel jonge mensen die willen groeien in geloof, hoop en liefde; die willen getuigen van Jezus die in hun leeft.

De jongeren beleefden ook dit jaar een meerdaags programma van gebed, catechese, vieringen, muziek, dans, cultuur én festival. Hoogtepunt vormde het weekend met de kruisweg, de nachtwake én de afsluitende eucharistieviering in de open lucht.

Paus Franciscus zei tot de jongeren; “Wees niet bang, wees niet bang. Meer nog, het is Jezus zelf die nu naar je kijkt, Hij kijkt naar je, Hij die je kent, kent het hart van ieder van jullie, kent het leven van ieder van jullie, kent de vreugde, kent het verdriet, de successen en de mislukkingen, Hij kent je hart.” En hij zij ook:

“Ga naar buiten en breng iedereen binnen, jong en oud, gezond en zwak, rechtvaardigen en zondaars. Iedereen, iedereen, iedereen! In de kerk is plaats voor iedereen.” Behartenswaardige woorden voor ons allemaal.

Kapelaan Dassen

 

Het verslag van een deelnemer uit Reijmerstok kunt u lezen op deze website onder: Cluster Informatie / Nieuws

Opmerkelijke dieren zijn het. Op een van de warme zomeravonden las ik een boek. Rond de poten van mijn stoel krioelden mieren. Ze maakten een onrustige indruk en sleepten van alles mee. Er was zelfs een soort van ziekenwagen: een levende mier trok een bewegingloze mier voort.
Boeiend om te zien.

Het is vakantietijd en de mensen krioelen ook. Topdrukte op toeristische trekpleisters. De vakantiefiles zijn aan de orde van de dag; auto aan auto en vliegtuig aan vliegtuig trekken de vakantiegangers van noord naar zuid en van oost naar west.

Die ogenschijnlijke onrust bij de mieren is ook herkenbaar in ons mensenleven. Zo worden we aangespoord om bezig te zijn en te doen wat we moeten doen. Zodat we de handen niet te snel in de schoot leggen. Maar elke onrust vraagt ook om een periode van rust. Tijd voor jezelf, om je ziel op adem te laten komen. Wie wil leven, moet de tijd nemen.

In de zomer breekt er een tijd van rust aan voor velen van ons. Een tijd om dankbaar te zijn dat je leeft. Een tijd van zomaar zitten en de warmte van de zomer op je huid voelen. De stilte horen en eens praten met jezelf en met God. Want God is een vriend van de stilte, je hoort Hem niet als je druk bent met een jachtig bestaan. Dus neem de tijd: ook voor Hem!

Waar mieren je al niet op kunnen brengen in een stil moment.
Fijne vakantie allemaal!

Kapelaan Dassen

 

Vanaf einde mei tot begin juli vieren we in elke parochie van ons samenwerkingsverband processiezondag en bro(o)nk. De heilige Communie die we normaal bewaren achter de dikke kerkmuren dragen wij naar buiten om te tonen aan wie het wil zien. Dorp en land mag onze verbondenheid zien en horen.

We begeleiden de heilige Communie oftewel het Allerheiligste feestelijk en met eerbied door onze parochies. We kunnen het niet laten want processies nodigen uit: “Kijk eens…”. We pronken (bronken) met zachte waarden in onze dorpen. Want er is meer tussen hemel en aarde.

Gelovigen ontmoeten God niet alleen in de kerk. Zij weten Hem ook aanwezig in de straten en huizen waar ze wonen. Geloven doe je ook buiten de kerk, door de manier waarop je leeft, door lief en leed te delen en door te helpen waar nood is.

Één keer per jaar laten we het zien aan elkaar en aan de mensen om ons heen; dat we samen onderweg zijn, met Jezus in ons midden, het levende Brood, ons Allerheiligste. Geen show, maar een eenvoudige, ingetogen en toch feestelijke bidtocht mag het zijn, waarin iedereen die zich betrokken voelt, mag meelopen.

Laten we onze processies in ere houden, als teken van kostbare verbondenheid in onze gemeenschappen. Als uitdrukking van het vertrouwen dat we hier op aarde pelgrims zijn en dat Jezus met ons meetrekt, in goede en kwade dagen.

 

Kapelaan Dassen

LEVEN EN DOEN LEVEN 

Soms denk ik: “Ik ben opgebrand.” We zijn van de morgen tot de avond zo druk met van alles en nog wat. Ons leven gaat er aan op, letterlijk. Uiteindelijk blijven stof of as over. Waar gaat ons leven aan op? Aan zorgen, carrière of bezit? Of aan dingen die vreugde geven en er echt toe doen?

Op aswoensdag klonk in onze kerken “Stof zijt gij en tot stof zult ge wederkeren.” Want tussen het plezier en de vreugde van Vastenavond en het feest van Pasen ligt een periode van ernst die je niet zomaar kunt overslaan. Anders neem je het christelijke leven niet compleet. Deze veertigdaagse periode van vasten wordt gekenmerkt door gebed, je iets ontzeggen en delen.

Gebed is je leven voor God brengen. Danken voor wat je te danken hebt. Maar ook uitspreken wat er in je hart speelt: zorgen, verdriet en vreugdes. Dit alles in het besef dat God je ziet en hoort. Bewuster omgaan met voedsel, tijd en aandacht, maakt ons vrijer tegenover onszelf met al onze wensen en behoeften. En delen is wat je jezelf ontzegt aan anderen geven; de Vastenaktie is een goede vorm van solidariteit.

Zinvol deze periode beleven maakt ons bewust voor de mooiere en diepere zaken van het leven. Het kan ons hart openen voor God. Niet leven en laten leven, maar leven en doen leven. Je kunt er iets van maken, van dat vasten. Doet u mee?

Kapelaan Dassen

 

Wij zijn weer op het moment van de overgang van het Oude naar het Nieuwe Jaar.

Allemaal hebben we onze gezamenlijke herinneringen:

Het langzame einde aan de beperkingen door Covid: Carnaval kon al weer een beetje, nog niet overal optochten, maar in al onze dorpen is de Processie weer groots gevierd!

De zomertijd was prachtig qua weer en vrijheid.

Maar we werden ook geconfronteerd met het kwaad, dat mensen elkaar kunnen aandoen: Hoe kan het dat de machtswellust van mensen Europa storten in de vreselijke beelden van Oekraïne?  Het kwaad, dat mensen brengt tot haat, tot de dood van onschuldigen?

Ik heb geen antwoord, vraag alleen maar de steun van Jezus om zelf nooit tot haat en vergelding te komen, Hij die aan het kruis kon bidden voor hen die Hem dit aandeden.

Ook in ons parochieverband is veel gebeurd: Mheer en Sint Geertruid hebben in 2022 volledig meegedaan aan de samenwerking. Vanaf 1 november kwam Cadier en Keer

er bij: Nog niet in het parochieverband, maar ondergetekende werd pastoor en er werd een nieuwe kapelaan benoemd, kapelaan Horstman, die nu al af en toe vieringen doet

in ons verband. In de toekomst treedt ook Cadier en Keer toe tot onze samenwerking en op de langere duur ook Bemelen.

In Margraten werd bekend gemaakt, dat pastoor Janssen gaat verhuizen naar een appartement, waar hij later ook zorg op maat kan krijgen. Hij hoopt in januari de gezegende leeftijd te bereiken van 90 jaar! Na zijn verhuizing zal kapelaan Dassen gaan wonen in de pastorie van Margraten.

De samenwerking zal voor Margraten en Cadier best wel offers vragen, zeker wat betreft de tijden van de vieringen.

Maar het blijkt uit het verleden van de andere parochies dat de parochianen er begrip voor kunnen opbrengen, de tijd van één kerk en één priester is voorbij, dat weten wij allemaal.

Het is echter een grote zegen om te zien hoeveel mensen zich willen inzetten voor onze parochies als vrijwilliger!

En…….. als in het Nieuwe Jaar u gevraagd wordt om u ook in te zetten voor uw parochie:

Zeg JA, uw aller inzet is kostbaar !

 

Dank dan ook aan alle vrijwilligers en voor u allen:

Een Zalig Nieuwjaar!

pastoor Tervoort