Wij vieren Pasen. Met Maria Magdalena en de andere vrouwen, met de mannen van het eerste uur staan wij bij het graf van Jezus. De steen is weggerold. Witte gewaden liggen opgevouwen. Het graf is leeg! Het lege graf: geen bewijs van Jezus’ opstanding, maar een uitnodiging om te geloven dat Hij nooit meer kan sterven: de gekruisigde, Hij leeft!

Geloven in de verrijzenis is niet zonder logica. Jezus kondigde zijn verrijzenis aan. Hij getuigde altijd al  dat wij mensen geschapen zijn om te leven. Hij haalde een melaatse uit zijn isolement.

Hij vergaf zeven maal zeven keer.
Hij streek licht in het oog van een blinde.
Met die herinneringen staan wij met de apostelen en met Maria Magdalena bij het graf.  Ons verstand is nu ontoereikend.
Het hart ziet wat het verstand niet bevat: Jezus leeft; Hij is de Christus! Liefde is sterker dan de dood. God is liefde.

Niemand wordt geboren om op een begraafplaats of in het crematorium te eindigen. Sterven is thuiskomen bij de Vader, in Zijn huis, waar plaats is voor velen.
Pasen is evenwel niet alleen voor later maar ook voor hier en nu. Pasen zendt ons de wijde wereld in. Zoals Jezus de aarde bewoonbaar maken. Kiezen voor de mens. Leven brengen in een stervende wereld. Het leven koesteren, al is het nog zo verwond.

Pasen: het hoogfeest van de waardigheid van de mens. Pasen: het hoogfeest van Gods trouw aan zijn schepping. Daarom van harte: ZALIG PAASFEEST!

Kapelaan Dassen

 

De advertenties en winkels met roze harten zijn er eerstdaags weer. De commercie stort zich op Valentijnsdag.
Maar wie kent de naamgever nog?

Sint Valentinus leefde in de derde eeuw en was bisschop van Terni, een plaatsje zo’n 100 kilometer ten noorden van Rome. Keizer Claudius II had destijds besloten, dat soldaten tijdens hun legerdienst niet mochten trouwen. Een legende leert dat Sint Valentinus de liefde voornamer vond dan de wetten van de keizer. Hij zegende het huwelijk van een soldaat en zijn vriendin.
Dit kostte Sint Valentinus letterlijk zijn hoofd.

Wat is de aantrekkingskracht van Valentijnsdag? Misschien dat we over de liefde niet uitgepraat en uitgezongen raken. Ieder van ons verlangt naar vriendschap en liefde. De mens hunkert naar verbondenheid. Maar de mens wil er niet bekneld in raken. Liefde moet daarom altijd ruimte laten en respect voor elkaars eigenheid. Maar ze kan niet vrijblijvend zijn; ze moet van twee kanten komen.

Als Sint Paulus spreekt over geloof, hoop en liefde dan zegt hij dat de liefde de grootste van de drie is. Maar ze kunnen eigenlijk niet zonder elkaar. De liefde kan niets zonder de stap van het geloof; je kunt niemand liefhebben in wie je niet gelooft. En liefde kan niet duren zonder hoop. Want liefde is een grote stap in geloof en een fameuze sprong van hoop.

Elkaar laten voelen: ik ben er voor jou! Niet: jij bent er voor mij, want dat beknelt. Ik ben er voor jou!
Dat is al sinds mensenheugenis de naam van onze God.
Want waar vriendschap is en liefde, daar is God.

Een liefdevolle Valentijnsdag voor allen!

Kapelaan Dassen

 

In het weekend van 2 en 3 december begint weer de Advent: Samen in verwachting zijn van het Kerstfeest, het vieren van de geboorte van Jezus.
Ik denk in deze tijd vaak aan Maria: Hoe zou zij alles hebben beleefd van af de aankondiging van de Engel, dat ze Moeder van Gods Zoon zou worden, tot die reis naar Bethlehem.
Op een ezel vanaf Nazareth naar een onbekende stad, bevallen van een Kindje, zonder haar moeder of andere bekenden in de buurt. Die laatste weken voor de geboorte:

Zou ze veel hebben gebeden ?
En dan gaan je gedachten uit naar datzelfde land in deze tijd, we noemen het ook nog ” Heilg Land “, aan al die moeders in verwachting, die niet eens weten of hun kindje de ellende zal overleven, die weten dat er al duizenden kinderen in hun land de laatste tijd zijn gestorven.

Door puur geweld, pure haat. Ook haar Zoon is aan het kruis gestorven omdat mensen Hem haatten.
Ik geloof vast dat Maria in de hemel meeleeft en meehuilt met al die vrouwen. En wat kunnen wij?
Met Maria ons opstellen onder Zijn kruis.

Beseffend dat Gods Zoon is gestorven voor alle mensen, of het nu islamieten zijn of joden, christenen of “anders- en niet gelovenden”.

Met Maria een traan laten voor al die onschuldige kinderen en moeders. Blijven hopen en bidden voor een betere wereld.

pastoor Tervoort

Sinds de komst van kapelaan Dassen en later de komst van kapelaan Horstman werken wij in ons pastorale team met “aandachtsparochies”: Voor elke parochie is een priester

de “eerstaanspreekbare” voor Dopen, Huwelijken, Uitvaarten, Eerste Communies en bijvoorbeeld ook gezinsmissen en andere bijzondere parochievieringen. Dit systeem is blijkbaar nog niet voor iedereen even duidelijk, vandaar deze uitleg.

De verdeling is als volgt:

Noorbeek, Banholt, Mheer en Sint Geertruid: pastoor Tervoort.

Dit mede omdat de kinderen van de eerste drie op dezelfde school zitten, denk bijvoorbeeld aan de lessen voor Eerste Communie en Vormsel.

Scheulder en Reijmerstok: kapelaan Dassen.
Cadier en Keer en vanaf half 2024 Bemelen: kapelaan Horstman.
Margraten wordt een duo-baan: Weliswaar gaat kapelaan Dassen eind oktober verhuizen naar de pastorie van Margraten, maar omdat hij wekelijks ruim twee dagen verbonden is aan het Grootseminarie Rolduc, concreet iedere woensdag en vrijdag, en soms nog zaterdag zullen de taken rond Dopen, Huwelijken en Uitvaarten verdeeld worden tussen kapelaan Dassen en ondergetekende. Kapelaan Dassen is verder voor de gezinsmissen, eerste Communie en Vormsel. Ondergetekende zal betrokken zijn bij alle beleidszaken, zoals Parochiebestuur, Pastoraal Overleg enzovoorts.

Kapelaan Horstman zal vaker gaan inspringen bij vieringen in alle kerken, als de agenda’s van kapelaan Dassen en mij overvol dreigen te raken. Minstens een keer per twee weken komen wij als pastoraal team bijelkaar, om alles met elkaar door te spreken en ook de week- en weekendvieringen te verdelen.

Ik mag u zeggen, dat, hoe verschillend wij ook zijn, er een goede sfeer is en er sprake is van echte collegialiteit!

 

Pastoor Tervoort

 

In het liturgisch jaar vieren wij verschillende feesten ter ere van Maria. Maar het grootste Hoogfeest is toch Maria
ten Hemelopneming: Wij vieren dat zij na haar dood met ziel en lichaam opgenomen werd in de Hemel. Haar lichaam, waarmee
zij ons Gods Zoon schonk kende niet het graf, niet de aftakeling van haar lichaam.

Maria, wie steekt niet eens een kaarsje bij haar op of bidt een kort gebed tot haar ? Ons geloof is gericht op God de Vader en de
Zoon, erg mannelijk. Maria brengt met haar vrouw en moeder zijn een evenwicht!

Voor mij persoonlijk moet ik bekennen, dat ik buiten de officiële gebeden, spontaan makkelijker tot Maria bid, bijvoorbeeld voor
zieken, mensen die lijden, kinderen.

Zeker omdat ik meer dan dertig keer in Lourdes ben geweest. Daar heb ik mogen ervaren hoezeer zij voor ontelbare mensen
een troost is, hoe wij bij haar, gezond of ziek, samen het geloof kunnen vieren.Mooie herinneringen komen nu weer naar boven,
nu ik bijvoorbeeld denk aan het diepe verdriet van ouders, toen plotseling hun zoontje was gestorven. Ik zei tegen de moeder, dat
ik vast geloofde, dat Maria haar zoontje nu in haar armen hield. Jaren later deed hun dochter de Eerste Communie.

Dit meisje vertelde tijdens de communieles, dat haar moeder steeds vertelde, dat Maria haar broertje in de armen hield! Maria zie ik als een troostrijke, meelevende Moeder, laten wij haar dankbaar zijn!

Wij vieren Maria ten Hemelopneming in ons parochiecluster in het weekeinde het dichtst op 15 augustus, dus op 12 en 13 augustus a.s. Laten wij Maria een groot feest geven uit dankbaarheid voor alles wat zij aan ons geeft aan troost, geloof, liefde en steun !

pastoor Tervoort