VIERINGEN IN ONZE KERKEN VANAF 1 JULI

/in

Het grote Kerkbestuur heeft in een vergadering het vieringen-rooster in alle negen kerken besproken. Eens in het half jaar komt de roostercommissie van onze parochies samen om voor het komende half jaar met elkaar de vieringen te verdelen. In deze commissie zitten per kerk twee personen. Zij brengen hun wensen in en in gezamenlijk overleg worden die wensen omgezet in een halfjaarlijks rooster. Zelf zit ik deze vergadering voor en ik mag u zeggen dat door de positieve wil tot samenwerking van alle deelnemers er altijd een rooster uitkomt, waarmee iedereen in zijn parochie kan thuis komen!

Over dit rooster hebben we in het Kerkbestuur gesproken en met name naar aanleiding van de vraag: Zeker in de zomer, maar ook bij andere gelegenheden is het kerkbezoek heel erg laag. Hieraan gekoppeld de vraag: Moeten we ieder weekend altijd in alle kerken een viering hebben? Ook al omdat de drie priesters bijna nooit een vrij weekend hebben en we bijvoorbeeld in hun vakanties moeten toveren met woco’s en dergelijke. Wij hebben besloten dat we afstappen van het principe: Ieder weekend in alle kerken een viering. Dit gaat in vanaf het nieuwe rooster vanaf 1 juli. Elke vertegenwoordiger heeft dit ingevuld vanuit de eigen situatie, ook omdat er gewoon grote verschillen zijn in de aantallen kerkbezoekers per kerk, en niet altijd afhankelijk is van het aantal parochianen. Een voorbeeld:

De zaterdagavondviering in de zomer: Is in sommige kerken niet hoger dan tien personen, en dan heb ik het niet alleen over hele kleine parochies als Scheulder en Bemelen. Wij hopen, dat u voor dit besluit begrip kunt opbrengen en u kunt altijd een viering vinden in de buurt. En zie ook de voordelen: Op vrijwilligers wordt minder een beroep gedaan èn: Zeker in de koudere maanden scheelt het veel geld qua verwarming !

pastoor Tervoort

HOOPVOL ONDERWEG

/in

“Pelgrims van hoop” is het thema van het Jubeljaar 2025. Daarom willen we als samenwerkende parochies op zaterdag 17 mei te voet pelgrimeren naar Onze Lieve Vrouw Sterre der Zee in Maastricht. En in de Paastijd willen we in elk van onze negen kerken een heilige Mis vieren die in het teken staat van het jubeljaar 2025.

“Geloof leidt tot hoop”, zo leert Paulus ons. En geloof en hoop leiden dan tot een liefde die zich nooit laat ontmoedigen. Geloof en hoop geven ons de energie en de spankracht om te beminnen. Christenen ontlenen hun hoop aan de verrijzenis van Jezus. Geloven in de verrijzenis is geloven dat God liefde is. Geloven in de verrijzenis heeft zijn weerslag op ons leven. Problemen worden minder problematisch. Pijn wordt een groeipijn naar het eeuwig leven. En ons falen wordt minder definitief. En duisternis is voorbede van het morgenlicht.

Christelijke hoop is niet hetzelfde als optimisme. Evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen. Hoop is meer de zekerheid dat iets zinvol is. Hoop is ergens voor werken omdat het goed is. Ze is een kracht van de geest en een gerichtheid van het hart. Christelijke hoop kan de “motor” worden van ons leven.

Door als pelgrim van hoop te getuigen van het verrijzenisgeloof zou de wereld er anders uitzien. We zouden minder hard zijn voor elkaar en minder geneigd zijn om het onderste uit de kan te halen. De wanhoop zou geen kans krijgen, de levensvreugde des te meer. Ik wens u een goede opgang naar Pasen, als pelgrim van hoop!

Kapelaan Dassen

HET ALLERHEILIGST SACRAMENT

/in

De Veertigdagentijd is weer begonnen, een tijd van bezinning en gebed. In een Gebed uit deze tijd in het altaarmissaal staat de zin: “Dit is een tijd van grotere trouw aan de sacramenten waarin we zijn herboren ” Trouw aan de sacramenten: Staan we nog wel eens stil bij al die prachtige momenten, dat Jezus letterlijk bij ons kwam, zoals de Doop, het Vormsel, uw Huwelijk, misschien het sacrament van de Biecht en het vaak hart-verwarmende sacrament van de Ziekenzalving?

Steeds weer unieke ontmoetingen met de liefde, die Jezus ons wilt geven! Realiseert u hoe ontroerend het unieke geschenk is van de Heilige Communie, waarin we letterlijk het Lichaam van Jezus mogen ontvangen? We spreken dan ook over Hèt Heilig Sacrament: Niet onder het teken van water, olie of handoplegging komt Hij bij ons, maar letterlijk: ” Dit is Mijn Lichaam, dit is Mijn Bloed”.  Soms denk ik wel eens, dat u te weinig beseft, hoe groot het moment is van het te communie gaan: Letterlijk één worden met de Verrezen Jezus Christus. Dagelijks kijk ik op de computer naar livebeelden van de grot van Lourdes. ’s Morgens zijn er altijd Eucharistievieringen, in ieder geval om 10.00 uur. Dan ontroert het mij om bij de Communie al die mensen te zien van letterlijk alle rassen en talen, die zoveel eerbied uitstralen: Zij maken letterlijk een troon van hun handen om Jezus te ontvangen, lopen niet meteen weg, maar nemen de tijd om de Heilige Hostie tot zich te nemen. Velen knielen of buigen diep, enzovoorts. Mag ik u vragen om juist ook in de komende tijd van bezinning, u de vraag te stellen:
“Ga ik met voldoende eerbied te Communie ?

Bereid ik mij bewust voor om Hem te ontvangen en neem ik daarna de tijd om Hem te danken ?”

Ik wens u een goede Veertigdagentijd toe!
pastoor Tervoort

OPEN DEUR

/in

Onlangs vertelde iemand mij over de huisdeur van haar ouderlijk huis. Die deur was in haar jeugd overdag niet op slot. Je kon zo binnen. Het was een tijd van “ons kent ons” en goed vertrouwen. Er was respect voor andermans eigendom. Ook de deuren van de kerk stonden wagenwijd open. Je kon altijd even binnen voor een moment van stilte en gebed.

Intussen leven we achter slot en grendel. We kennen deurbellen met camera, beveiligingssystemen én camera-toezicht. Juist in deze tijd van gesloten deuren opende Paus Franciscus op kerstavond in de Sint-Pieter te Rome de grote Heilige Deur en daarmee het Jubeljaar. Deze Heilige Deur is normaal dichtgemetseld en verzegeld. De deur verwijst naar een uitspraak van Jezus: “Ik ben de deur, als iemand door mij binnengaat, zal hij worden gered” (Johannes 10,9).

Nadat de Paus in zijn rolstoel door de Heilige Deur was gereden, volgde een groep van tien kinderen en hun begeleiders van over de hele wereld. Miljoenen mensen zullen dit jaar volgen. Ondertussen zong het koor het lied “Pelgrims van de hoop”, een verwijzing naar het thema van het Heilig Jaar. Paus Franciscus schreef heel mooi over de hoop in zijn bul “Hoop stelt niet teleur.”

Het Heilig Jaar 2025 kan ons helpen om in ons dagelijkse leven en in onze relatie met God schoon schip te maken en met nieuwe energie de toekomst tegemoet te gaan. Vanuit heel de wereld zullen gelovigen naar Rome pelgrimeren. Maar ook lokaal zijn er activiteiten. Viert u mee? Meer informatie kunt u vinden op: www.jubeljaar2025.nl.

Kapelaan Dassen

 

EEN VERSCHRIKKELIJKE AANSLAG

/in

Begin december werd Nederland opgeschrikt door een aanslag in Den Haag. Dagenlang stonden er foto’s in de krant en verscheen er weer nieuws in de televisieprogramma’s en in het Nieuws. En terecht: Door een misdaad zijn verschillende appartementen ingestort, zijn er gewonden gevallen zes doden, waaronder vader, moeder en zusje van een jongetje van zeven jaar oud: wat een verdriet alleen al voor deze jongen!

De steeds terugkerende berichten en beelden, gingen me op een of andere manier steeds onbehaaglijker maken: Dagelijks verschijnen er nieuwe beelden in de media van ingestorte panden met soms meer dan vijftig doden, met niet één jongetje, maar tientallen, dag in, dag uit en ik durf te zeggen: Ook gepleegd door misdadigers!

Natuurlijk is het vreselijk wat er op 7 oktober vorig jaar is gebeurd door Hamas. Maar deze wraakacties, die al tienduizenden doden tot gevolg hebben, complete dorpen en ziekenhuizen hebben verwoest gaan maar door.Om nog niet te spreken van alle verdriet voor kinderen en moeders!

En we horen bijna niemand, sterker nog, er zijn Nederlandse politici die dit afschuwelijke geweld goedkeuren.
Ik weet het niet meer!
Alleen mijn blik richten naar een plek, niet ver van deze plek vandaan: Daar waar Gods Zoon als pasgeboren Kind Zijn armen naar ons uitstrekt met maar één Boodschap:
Liefde, Vergeving, Vrede.

Zou de mensheid ooit naar Hem luisteren?

Pastoor Tervoort

SINTERKLAAS

/in

Sint Nicolaas behoort in onze streken tot de meest sympathieke heiligen. Hij was bisschop van Myra (in zuid-west Turkije) en sterk begaan met de noden van armen en verdrukten. Na zijn dood op 6 december 340 werd hij begraven in zijn bisschopsstad. In 1087 werden zijn beenderen door Italiaanse kooplieden overgebracht naar Bari (in zuid-Italië).

Zijn kerk is een belangrijk bedevaartsoord geworden.

Uit de verhalen komt hij naar voren als de goedheid in persoon. Zo vertelt men hoe hij een vader aan een bruidsschat hielp voor zijn drie dochters. Omdat de vader geen geld had, stuurde hij zijn dochters de straat op om zelf geld te verdienen door prostitutie. Toen Nicolaas er van hoorde, bracht hij drie nachten achter elkaar telkens een goudstuk naar de kamer van de vader. Zo kwamen de dochters aan hun bruidsschat en konden zij trouwen.

De geschenken waarmee kinderen vandaag overladen worden, zijn slechts een wankele herinnering aan een bisschop die zich totaal aan anderen wegschonk door oog en oor te hebben voor de armen en kleinen. Zien wat iemand nodig heeft en hoe je hem of haar blij kunt maken, dat is nog altijd de geest van ons Sinterklaasfeest. Zo leeft Nicolaas voort in de geschenken en surprises die we elkaar geven.

En dat hoeft niet met grote cadeaus. Het kan ook met een kleine attentie. In onze consumptiemaatschappij verwordt het Sinterklaasfeest soms tot een commerciële bedoening, waarin kinderen leren zoveel mogelijk te vragen en te krijgen.

Maar de echte vreugde van het feest is er een van geven. Veel hebben we gekregen, laten we ook veel geven.

In die geest voor groot en klein: een hele fijne Sinterklaasavond. En voor 6 december een mooi feest van Sint Nicolaas.

Kapelaan Dassen

 

SNELHEID

/in

Dit keer wil ik graag een alledaags onderwerp bij u aan de orde stellen: Snelheid. In al onze dorpen geldt vaak een maximale snelheid van dertig kilometer op de kleinere straten.
Zo is laatst nog in Margraten het aantal wegen uitgebreid met deze maximale snelheid.
Het lijkt mij een redelijke beperking: Spelende kinderen, weinig overzicht en veiligheid in algemene zin.

Toch houden weinig mensen zich aan deze snelheid, integendeel.
Wat mij overkwam vorig jaar is de moeite waard om u te vertellen: Het was op de Mheerderweg in Banholt, richting Mheer.
Ik reed 30 kilometer en een auto zat vlak achter mij, je merkte zijn ongeduld. Daar waar het maar even kon, haalde hij mij in, kwam naast mij rijden en stak zijn middelvinger op!
Toen zag hij wie ik was en ik herkende de man ook, nota bene een trouwe kerkganger, hij reed snel weg.

Ik denk dat het voor hem toch een moment van schaamte is geweest. Maar waarom toch ? Je wint er bijna geen tijd mee, je brengt andere mensen op de fiets en kinderen in gevaar ! Juist in deze tijd van vroege duisternis, slechtere weersomstandigheden zou ik u allen willen vragen: Denk aan uw naasten.

Laten wij vriendelijk en meelevend zijn voor elkaar in de omgang, maar juist ook in het verkeer!

pastoor Tervoort

 

OKTOBER

/in

De maand oktober is in de Kerk niet alleen de rozenkransmaand, maar ook de wereldmissiemaand. In het weekend van 19 en 20 oktober vieren we wereldmissiedag. Het is een dag van wereldwijde verbondenheid tussen geloofsgemeenschappen. Nederland gaf en geeft veel financiële en materiële steun aan de missielanden. En talloze missionarissen, zowel vrouwen als mannen zijn vanuit onze streek gezonden naar de missie.

Één van de missionarissen uit onze samenwerkende parochies is pater Jean Slenter SCJ, priester van het H. Hart van Jezus en geboren in Terlinden. Als missionaris was hij werkzaam in Belgisch Congo en werd daar op 33 jarige leeftijd vermoord. Zestig jaar geleden, op 27 november 1964, zagen ooggetuigen hoe hij en zes medebroeders door rebellen werden meegenomen en opgesloten in de gevangenis van Bafwasende. Even later hoorden ze schoten, waarschijnlijk de fusillade. Geen van hen is ooit terug gevonden, ondanks intensieve opsporingen.

De Wereldmissiemaand herinnert ons er aan dat we een wereldkerk zijn. Maar wie geeft aan wie? In onze streek zien we dat het aantal katholieke allochtone geloofsgemeenschappen groeit. Hun vitaliteit kan een impuls geven aan de lokale parochiegemeenschap. Intussen is het merendeel van de priesterstudenten in Nederland van buitenlandse komaf.

Ze ervaren dat wij in West-Europa materieel rijk zijn, maar vaak spiritueel arm. Dat is in hun land of streek van herkomst vaak omgekeerd. De wereldkerk kan ons helpen rijkdom en armoede te delen. Wat deelt of geeft u?

Kapelaan Dassen

 

W W J D  !?

/in

Afgelopen schooljaar hebben ruim vijftig jongeren van Groep 8 uit ons Parochieverband het Sacrament van het Heilig Vormsel ontvangen. Zeker als het op het einde van hun Basis-schooltijd is, een heel toepasselijk sacrament: Ze zijn op het punt van een overstap naar meer eigen verantwoordelijkheid, naar het nemen van eigen beslissingen. Naar het antwoord op de vraag:

Door wie laat ik mij leiden in de keuzes die ik maak?

Zelf heb ik weer de jongeren van Banholt, Mheer, Noorbeek en  St.Geertruid mogen voorbereiden.
Aan het begin van de eerste les schrijf ik dan met grote letters op het bord: W W J D .
Ze mogen dan raden naar de vier engelse woorden, waar deze afkorting naar verwijst.
Met enige hulp komen ze er dan achter: WHAT WOULD JESUS DO oftewel: wat zou Jezus doen ?  In de lessen gaan we dan in op die vraag: Wat doe je bij het maken van keuzes:
Spijbelen of niet ? Meedoen met het pesten van een medeleerling of niet ? Ingaan op de uinodiging om in de fietsenstalling te blowen of niet ? Bij het Kruidvat die eyeliner in mijn zak steken of niet ? En de leerlingen kunnen deze vragen perfect aanvullen.

Naar aanleiding van verhalen over Jezus, die altijd koos voor het goede, de liefde, vergeving en opkomen voor de zwaksten proberen we dan naar onze eigen keuzes te kijken.
En dan stilstaan bij Zijn Heilige Geest, die we in het Vormsel ontvangen: Hij fluistert ons steeds weer met zachte stem in: “What would Jesus do ?”

Misschien een tip voor ons allemaal: vaker luisteren naar die stem: WAT ZOU JEZUS DOEN ? Ik wens u allen een mooi en gezegend nieuw schooljaar/werkjaar toe!

pastoor Tervoort

GRENZEN

/in

Alles heeft zijn grens. Ook onze inzet en energie. Regelmatig worden bewonderende woorden gesproken over zichzelf wegcijferende mensen. Over mensen die altijd beschikbaar zijn en op hun post. En dat is terecht. Maar er is ook een grens. En wie die zelf niet kan aangeven put zichzelf uit en wordt uitgeput.

Wie echt beschikbaar, bereikbaar en aanspreekbaar wil zijn voor anderen, moet ook grenzen kennen en tijd nemen voor zichzelf. Een uitgerust mens is beter bereikbaar dan een vermoeid mens. Een mens die naar zichzelf luistert, kan ook beter naar anderen luisteren.

We hebben allemaal het hele jaar onze dagelijks zorgen.
Ons werk, onze beschikbaarheid en inzet. De een thuis in het gezin, de andere bij zijn werk of beroep, weer een ander als mantelzorger of vrijwilliger.
Je kunt dit alleen volhouden als je ook grenzen aangeeft: op tijd rust.

In die zin is de zomer misschien een goede gelegenheid om te genieten van de vrijheid en de rust.

Even een grens stellen aan alle bezigheden en inzet.

Loskomen van onze haast en beslommeringen.

Stilstaan bij wat je doet, nadenken waarom je het doet.

Genieten van de zonsopkomst of de zonondergang, van een zingende merel, van het samenzijn met anderen.

Misschien ook tijd maken om dingen te verwerken waarvoor je wegliep. Tijd voor gebed en verwondering.  Dat alles kan vakantietijd zijn: een heilige tijd om het leven te vieren.

Dat kan gelukkig ook dicht bij huis. Ik gun het u van harte.

 

Kapelaan Dassen