LEVEN EN DOEN LEVEN 

Soms denk ik: “Ik ben opgebrand.” We zijn van de morgen tot de avond zo druk met van alles en nog wat. Ons leven gaat er aan op, letterlijk. Uiteindelijk blijven stof of as over. Waar gaat ons leven aan op? Aan zorgen, carrière of bezit? Of aan dingen die vreugde geven en er echt toe doen?

Op aswoensdag klonk in onze kerken “Stof zijt gij en tot stof zult ge wederkeren.” Want tussen het plezier en de vreugde van Vastenavond en het feest van Pasen ligt een periode van ernst die je niet zomaar kunt overslaan. Anders neem je het christelijke leven niet compleet. Deze veertigdaagse periode van vasten wordt gekenmerkt door gebed, je iets ontzeggen en delen.

Gebed is je leven voor God brengen. Danken voor wat je te danken hebt. Maar ook uitspreken wat er in je hart speelt: zorgen, verdriet en vreugdes. Dit alles in het besef dat God je ziet en hoort. Bewuster omgaan met voedsel, tijd en aandacht, maakt ons vrijer tegenover onszelf met al onze wensen en behoeften. En delen is wat je jezelf ontzegt aan anderen geven; de Vastenaktie is een goede vorm van solidariteit.

Zinvol deze periode beleven maakt ons bewust voor de mooiere en diepere zaken van het leven. Het kan ons hart openen voor God. Niet leven en laten leven, maar leven en doen leven. Je kunt er iets van maken, van dat vasten. Doet u mee?

Kapelaan Dassen

 

Wij zijn weer op het moment van de overgang van het Oude naar het Nieuwe Jaar.

Allemaal hebben we onze gezamenlijke herinneringen:

Het langzame einde aan de beperkingen door Covid: Carnaval kon al weer een beetje, nog niet overal optochten, maar in al onze dorpen is de Processie weer groots gevierd!

De zomertijd was prachtig qua weer en vrijheid.

Maar we werden ook geconfronteerd met het kwaad, dat mensen elkaar kunnen aandoen: Hoe kan het dat de machtswellust van mensen Europa storten in de vreselijke beelden van Oekraïne?  Het kwaad, dat mensen brengt tot haat, tot de dood van onschuldigen?

Ik heb geen antwoord, vraag alleen maar de steun van Jezus om zelf nooit tot haat en vergelding te komen, Hij die aan het kruis kon bidden voor hen die Hem dit aandeden.

Ook in ons parochieverband is veel gebeurd: Mheer en Sint Geertruid hebben in 2022 volledig meegedaan aan de samenwerking. Vanaf 1 november kwam Cadier en Keer

er bij: Nog niet in het parochieverband, maar ondergetekende werd pastoor en er werd een nieuwe kapelaan benoemd, kapelaan Horstman, die nu al af en toe vieringen doet

in ons verband. In de toekomst treedt ook Cadier en Keer toe tot onze samenwerking en op de langere duur ook Bemelen.

In Margraten werd bekend gemaakt, dat pastoor Janssen gaat verhuizen naar een appartement, waar hij later ook zorg op maat kan krijgen. Hij hoopt in januari de gezegende leeftijd te bereiken van 90 jaar! Na zijn verhuizing zal kapelaan Dassen gaan wonen in de pastorie van Margraten.

De samenwerking zal voor Margraten en Cadier best wel offers vragen, zeker wat betreft de tijden van de vieringen.

Maar het blijkt uit het verleden van de andere parochies dat de parochianen er begrip voor kunnen opbrengen, de tijd van één kerk en één priester is voorbij, dat weten wij allemaal.

Het is echter een grote zegen om te zien hoeveel mensen zich willen inzetten voor onze parochies als vrijwilliger!

En…….. als in het Nieuwe Jaar u gevraagd wordt om u ook in te zetten voor uw parochie:

Zeg JA, uw aller inzet is kostbaar !

 

Dank dan ook aan alle vrijwilligers en voor u allen:

Een Zalig Nieuwjaar!

pastoor Tervoort

 

Laatst sprak ik met een echtpaar, die beiden graag andere mensen helpen.

Hij klust voor ouderen, die dat niet zelf kunnen. Samen deden ze in de coronatijd voor verschillende mensen de boodschappen, als die mensen zelf niet het huis uit konden/ durfden.

Zij is altijd bereid om iets te koken voor anderen of met andere klusjes te helpen.

Kortom een echtpaar, waarvoor ik een diep respect heb.

Zij vertelden mij, dat ze laatst van een ouder, hulpbehoevend echtpaar een lange brief kregen, waarin zij hun dank uitspraken voor alle hulp die zij van hen hadden gekregen.

Ik mocht de brief lezen: Hij was ontroerend mooi geschreven en deed de mensen zichtbaar goed.

Misschien een aanleiding voor ons allen om eens stil te staan bij de vraag: zijn wij zelf genoeg dankbaar en spreken we dat ook uit?

Als pastoor ben ik mij bewust, dat ik dagelijks heel veel te danken heb aan heel veel mensen, met name alle vrijwilligers in alle parochies.

Ik heb mij voorgenomen om dat vaker uit te spreken.
Doet u met mij mee?

pastoor Tervoort

 In het weekeinde van 2, 3 en 4 september viert de parochie en de hele gemeenschap van Sint Geertruid haar achthonderd jarig bestaan.

De parochie van sint Gertrudis werd in 1222 opgericht door de Bisschop van Luik, waar onze hele streek toen onder hoorde.

Het Bisdom Roermond werd pas veel later opgericht.

Acht honderd jaar officieel een kerkgemeenschap, een reden om bij stil te staan ! Zeker ook voor de andere parochies in ons samenwerkingsverband:

Al eeuwen vieren wij samen in onze dorpen dat zelfde geloof, komen mensen samen om de Sacramenten te ontvangen, samen te bidden, samen te rouwen en feest te vieren !

Een reden om dankbaar te zijn ten opzichte van onze voorouders, die vaak onder moeilijke omstandigheden onze kerken hebben gebouwd: Hoeveel offers hebben ze hier voor over gehad !

 

Gelukkig is het geloof in onze parochies nog springlevend als je ziet hoeveel kinderen er worden gedoopt en hoe ook de Eerste Communies en Vormsels nog levende tradities zijn.

Onze kerken staan nog  letterlijk en figuurlijk centraal in onze dorpen !

Voor de toekomst vraagt dat zeker ook de inzet van velen om het zo te houden:

Om alles in stand te houden hebben we overal vrijwilligers nodig, daar draaien onze parochies om: Een idee voor u ?

We kunnen iedereen gebruiken!

En voor nu: Proficiat aan de parochie en de gemeenschap van sint Geertruid!

pastoor Tervoort

Wij zijn volop in de tijd van de Sacramentsprocessies.
Nu ik dit schrijf hebben we de Bronk al gehad in Banholt, Mheer en Scheulder.

Komend weekeinde wachten nog Noorbeek en Margraten en daarna sint Geertruid en Reijmerstok.

Voor mij als pastoor een geweldige ervaring om dit voor de eerste keer hier te mogen meemaken ! Ik ben onder de indruk van de inzet van al die parochianen, die onze dorpen zo prachtig versieren. Dagen vantevoren worden de erebogen al opgezet en bereidt men zich samen voor. De prachtige bloemtapijten, de wapperende vlaggetjes, vanen en aan alle huizen hangt een vlag.

En dan de dag van de processie: Wat mogen we trots zijn op onze muziekkorpsen en schutterijen en zeker niet te vergeten de verschillende Jonkheden !

Ontroerend vond ik het om te zien hoeveel mensen neerknielen ter ere van het Heilig Sacrament, want laten we niet vergeten dat het daarom draait: Jezus Christus, die wij letterlijk met ons mee mogen dragen in de Heilige Communie.

Dit alles is een reden voor u allen om trots te zijn op het dorp waarin u woont, dat meen ik uit de grond van mijn hart.

Laten we allen deze gemeenschapszin koesteren, zoeken naar wat ons bindt en niet wat ons scheidt. Samen ook het glas heffen met elkaar en proosten op onze dorpen!

pastoor Tervoort