Begin december werd Nederland opgeschrikt door een aanslag in Den Haag. Dagenlang stonden er foto’s in de krant en verscheen er weer nieuws in de televisieprogramma’s en in het Nieuws. En terecht: Door een misdaad zijn verschillende appartementen ingestort, zijn er gewonden gevallen zes doden, waaronder vader, moeder en zusje van een jongetje van zeven jaar oud: wat een verdriet alleen al voor deze jongen!

De steeds terugkerende berichten en beelden, gingen me op een of andere manier steeds onbehaaglijker maken: Dagelijks verschijnen er nieuwe beelden in de media van ingestorte panden met soms meer dan vijftig doden, met niet één jongetje, maar tientallen, dag in, dag uit en ik durf te zeggen: Ook gepleegd door misdadigers!

Natuurlijk is het vreselijk wat er op 7 oktober vorig jaar is gebeurd door Hamas. Maar deze wraakacties, die al tienduizenden doden tot gevolg hebben, complete dorpen en ziekenhuizen hebben verwoest gaan maar door.Om nog niet te spreken van alle verdriet voor kinderen en moeders!

En we horen bijna niemand, sterker nog, er zijn Nederlandse politici die dit afschuwelijke geweld goedkeuren.
Ik weet het niet meer!
Alleen mijn blik richten naar een plek, niet ver van deze plek vandaan: Daar waar Gods Zoon als pasgeboren Kind Zijn armen naar ons uitstrekt met maar één Boodschap:
Liefde, Vergeving, Vrede.

Zou de mensheid ooit naar Hem luisteren?

Pastoor Tervoort