In het juli nummer schreven we (pastoor Frits Janssen van Margraten en ik) u over een bijeenkomst met al onze kerkbestuursleden samen – op 15 juni – om na de denken over samenwerking tussen ons.

Op 1 september j.l. zijn we weer bij elkaar geweest, samen met een begeleider die bekend is op het bisdom. We vonden dat we samen ‘door een deur konden’ en bereid waren tot samenwerking. Zo kunnen we elkaar ideeën aanreiken over allerlei zaken zoals catechese, liturgie, diaconie, enz. Ook stelden we vast dat er veel positiefs te beleven is onze parochies zoals vrijwilligers, inzet, deelname en betrokkenheid.

We zoeken ook naar bestuurlijke samenwerking. Dat zou dan betekenen dat er één kerkbestuur komt voor de 4 parochies, met 2 leden uit elke parochie plus de pastoors; in totaal 10 mensen dus). De kerkbesturen zoals we die nu kennen blijven bestaan, maar gaan verder onder een andere naam: Parochieraad. De leden hiervan hoeven niet door de Bisschop benoemd te worden (die van het kerkbestuur wel). Uit deze parochieraad worden twee mensen gevraagd om aan het (grote) Kerkbestuur deel te nemen. Daardoor komen wensen, vragen en voorstellen uit de parochie op de agenda van dit Kerkbestuur. Beslissingen daar worden alleen unaniem genomen en een parochie is een parochie, ongeacht hoe groot ze is. De financiën zullen, voorlopig althans, gescheiden blijven.

Deze samenwerking nodigt ons allen uit om nog meer hand(en) en voet(en) te geven aan onze geloofsgemeenschap. Zij betekent niet dat anderen het werk voor ons gaan doen. Zij betekent wel dat de deelname aan het parochieleven nog meer benadrukt wordt.

Als samenwerking tot vooruitgang moet leiden, dan kan dat dankzij de inzet van velen:

o We hebben in al onze parochies nog mannen en vrouwen nodig voor de Parochieraad – die nu nog Kerkbestuur heet. In al onze parochies worden de bestuursleden weleens erg zwaar belast omdat er zo weinig zijn. Daarom hebben we in de nabije toekomst meer mensen daar hard nodig.

o De diaconie (dienstverlening) komt meer gestructureerd op gang dank zij de Franciscusgroep Cluster Terlinden. Zoals met alle nieuwe leven: dat moet gekoesterd en verzorgd worden door allerlei mensen. Ik hoop dat velen hier hun christelijke overtuiging tastbaar kunnen maken.

o Er zijn nog altijd mensen nodig voor het onderhoud van kerkhof, kerk en terrein rond de kerk – dat doet de Gemeente niet.

o Kinderen moeten wegwijs gemaakt worden in het Evangelie, het geloof in Jezus Christus zoals dat in de katholieke traditie beleefd wordt. Ook daarvoor hebben we mensen uit onze parochie nodig.

o De liturgie zoals Eucharistievieringen, Avondwaken, Gezinsvieringen, Woord- en Communievieringen heeft altijd nieuwe mensen nodig. We mogen onze zegeningen tellen: veel wordt op dit gebied gepresteerd door een begaafde en gedreven groep parochianen. Maar we moeten wel verder kunnen blijven gaan.

Leven betekent: groei, beweging. Daar is ieder van ons met zijn of haar talenten verantwoordelijk voor.

René Graat, mhm

pastoor