Op 9 juni, 30 juni en 14 juli vieren we weer onze jaarlijkse Bronken. Ramen worden gewassen, (voor)tuintjes geschoffeld en geharkt, de zondagse kleren opgeborsteld, de vlaggen gladgestreken, de bronkpaaltjes worden nagekeken en nog veel meer. We willen weten dat het Bronkzondag is.

Wij allemaal?

Er zijn mensen die menen dat ze geen échte Kermis hebben als ze niet eerst de Bronk hebben gelopen. Anderen denken daar misschien anders over. (Maar de meesten onder deze groep respecteren toch wat er gebeurt.) De Bronk is niet alleen een kerkelijk gebeuren maar ook een dorpsaangelegenheid. Het is niet alleen een voettocht die we maken door onze dorpen en langs onze velden, om zo een moment te beleven dat we ook met God verbonden zijn en daar eens over kunnen nadenken. De Bronk is ook alles wat er nà komt: bijpraten over van alles en nog wat, meestal met een glas in de hand. Tijdens de Bronk eren we God, daarna eren we elkaar.

Vanzelfsprekend vraagt dit om organisatie. De kern hiervan is al sinds heel lang in handen van de Jonkheid. Al is dit een traditie, we weten ook wel dat in de dagen voor en na de Bronk de Jonkheid heel wat op haar programma heeft staan. Daarom is het goed dat ze bij die organisatie hulp van anderen krijgen. Het is per slot van rekening ook een dorpsgebeuren. En wat de kerk betreft: is de Bronk niet een van die mooie uitdrukkingen van ons als een geloofsgemeenschap? We doen dingen samen. Toch zou het geweldig zijn als er nog enkele Jonkheidsleden – niet alleen bestuursleden – hun schouders willen zetten onder deze traditie, typisch van onze Heuvelland streek.

Niet iedereen viert of doet mee aan de Bronk op dezelfde manier: er zijn kleuters die onder de hoede van jonge vrouwen vrolijk mee huppelen, er zijn ook senioren die rustig een rollator voort duwen. Voor de mensen die tot de jaren van verstand zijn gekomen is een moment voor jezelf, van bezinning, rust, gebed misschien. Moge deze traditie nog lang blijven bestaan!

Ik wens ons allemaal een deugddoende Bronk!

René Graat mhm

pastoor