EERBIED

/in

Velen van u gaan, hoop ik, regelmatig ter Communie.

Heel eerlijk gezegd, schrik wel eens over de manier waarop dat gebeurt: Als een soort automatisme lopen de mensen naar voren, zelden de handen gevouwen, men steekt vaak maar een hand uit, en stopt de Heilige Hostie gedachteloos in de mond. Op de woorden “Lichaam van Christus” klinkt zelden het antwoord “Amen”.

Zoals u misschien weet, was ik een regelmatige pelgrim naar Lourdes en begeleidde zo’n derig bedevaarten. Iedere dag wordt dan met de groep de Eucharistie gevierd, onder andere

bij de grot. Maar een van de hoogtepunten is de Internationale Hoogmis in de Pius X Basiliek, een kerk waarin twintigduizend mensen passen. In alle talen wordt er samen gevierd! Vaak heb ik dan Communie mogen uitreiken en was ik altijd ontroerd door de eerbied waarmee al die mensen

uit heel veel landen de Communie ontvangen. Totdat er plotseling tussen de mensen door een arm met een hand verschijnt: Gegarandeerd een landgenoot! Ik schrok er altijd van: Wat een verschil!

Waar komt dit verschil vandaan? En dan komt toch de vraag naar voren: Geloven we nog wel dat wij in de Communie Jezus Zelf ontvangen? Hij die heeft gezegd: “Wie mijn Vlees eet en Mijn Bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in haar of hem”.

Misschien een idee om als u ter Communie gaat, in een kort gebed vraagt “Heer, laat mij U in eerbied ontvangen”. Goed voornemen voor de Advent?

Ik wens u een mooie Advent toe !

pastoor Tervoort

SAMEN STERK

/in

Sinds jaar en dag zijn de parochies in onze streek op zoek naar samenwerking. De laatste jaren zijn de parochies van Banholt, Bemelen, Cadier en Keer, Margraten, Mheer, Noorbeek, Reijmerstok, Scheulder en St. Geertruid zowel bestuurlijk als pastoraal, steeds meer naar elkaar toegegroeid in een samenwerkingsverband.

Hoe verschillend de genoemde negen parochies ook zijn, er is meer dat ons bindt dan wat ons scheidt. Samen kunnen we de krachten bundelen en staan we sterk bij de uitdagingen van onze tijd. Want we willen de sacramenten blijven vieren in onze kerken en de Christelijke boodschap van geloof, hoop en liefde blijven uitdragen. Immers: geloven gaat verder, ook in de 21e eeuw.

Wie alle parochies van ons samenwerkingsverband opsomt heeft de mond vol. Het is nu tijd geworden om de nieuwe parochiefederatie een naam te geven. Ons kerkbestuur heeft over deze nieuwe naam nagedacht, de parochiebesturen en de achterban om advies gevraagd en uiteindelijk een naam gekozen die is voorgelegd aan de bisschop. Dit alles met in het achterhoofd: wie of wat verbindt ons wezenlijk?

Op woensdag 3 december willen we de naam van onze parochiefederatie aan u presenteren tijdens een feestelijke bijeenkomst in Gemeenschapshuis Oos Heim te Margraten die begint om 19.30 uur.

De koffie staat voor u klaar. We vertonen die avond ook een documentaire (30 minuten) van filmmaker Henk Kroese. Hij heeft onze negen sacramentsprocessies prachtig in beeld gebracht.

Uiteraard is er die avond ook volop gelegenheid tot ontmoeting, u hoeft zich voor deze avond niet aan te melden. De leden van het kerkbestuur en het pastorale team nodigen u van harte uit. Graag tot dan!

Kapelaan Dassen

 

De klokken luiden om twaalf uur!

/in

Om twaalf uur ’s middags luidt in bijna alle dorpen van ons parochieverband een kerkklok.

In Banholt zelfs ook om zeven uur ’s morgens (moet eigenlijk zes uur zijn} en zes uur ’s avonds.

Staat u wel eens stil bij de betekenis hiervan? Er zijn mensen, die denken dat dit een oud gebruik is om de boeren te waarschuwen wanneer het tijd is om het vee te verzorgen enzovoorts.

Dit klopt echter niet!  Het luiden heet het “Angelus”
Het begin van de Latijnse versie van een speciaal gebed tot Maria:

1) De engel des Heren heeft aan Maria geboodschapt
antwoord: En zij heeft ontvangen van de Heilige Geest.
Wees gegroet……..

2) Zie de Dienstmaagd des Heren
antwoord: Mij geschiede naar uw woord.
Wees gegroet…….

3) En het Woord is vlees geworden
antwoord: En het heeft onder ons gewoond.
Wees gegroet…….

Bidt voor ons, heilige Moeder van God
antwoord: Opdat wij de beloften van Christus waardig worden.

Geen gemakkelijke tekst, maar als u erbij stilstaat, woorden van dankbaarheid tegenover God en Maria, woorden van diep geloof. De traditie is internationaal: Als u bijvoorbeeld in Rome bent, bidt de Paus vanuit zijn raam om 12.00 uur op zondag het Angelus: Duizenden mensen staan dan op het Sint Pietersplein.

Er is ook een schilderij van de beroemde Spaanse schilder Goya, waarop wordt afgebeeld dat vrouwen, tussen de korenschoven op het veld, diep gebogen bidden. Het heet ook “Het Angelus”.

Misschien een idee, om als u de klok hoort luiden, een Weesgegroet te bidden?

Ik wens u een mooie oktober/Mariamaand !

Pastoor Tervoort.

 

PAK RAMMEL

/in

De oudere generaties onder ons kennen het misschien nog uit hun jeugd. Tegenwoordig kan dat niet meer, tenminste in de opvoeding.

Uit het nieuws weten we dat het regelmatig voorkomt. Dat jongeren of ouderen een pak slaag uitdelen, bij het uitgaan of in het verkeer. Ook hulpverleners krijgen ermee te maken. Ontzag voor hen schijnt soms plaats te hebben gemaakt voor degene die hulpverleners een pak rammel durft te geven.

Hoe komt dat toch? Vraagt menigeen zich af. Er zijn ongetwijfeld veel oorzaken aan te wijzen. We voelen aan dat er grenzen zijn aan “wat kan” en “wat mag”. Het zijn normen die uitvloeisels zijn van onze waarden. Maar het meegeven van gemeenschappelijke normen en waarden lijkt niet meer vanzelfsprekend. Het is voor iedere opvoeder een kunst om een goede balans te vinden tussen “pamperen” en temperen. Tussen kameraadschap en gezag. Tussen toegeven en grenzen stellen in de opvoeding en omgang met elkaar.

Onlangs raakte ik erover in gesprek met een vrouw. Ze zei: “Een mens zou iedere dag eens twee minuten stil moeten zijn om zichzelf onder ogen te komen en te zien: Wie ben ik? én Waar ben ik mee bezig? En om God onder ogen te komen en te vragen: “God, wie ben ik in Uw ogen?” Haar aansporing riep herkenning op met het gewetensonderzoek dat onderdeel is van de dagsluiting. En ze deed het mij voor. Het was twee minuten doodstil. Een verademing. Veel heilzamer dan een pak rammel.

Kapelaan Dassen

Dekenaat Gulpen krijgt nieuwe Deken

/in

Aan het hoofd van een Bisdom staat uiteraard een Bisschop.

Deze bepaalt het beleid en benoemt onder andere alle pastoors, kapelaans en andere functionarissen.

Ook het overkoepelende Kerkbestuur van ons Parochieverband Margraten-Terlinden is benoemd door onze Bisschop.

Ons Bisdom is verdeeld in dekenaten met aan het hoofd een Deken. Namens de Bisschop houdt hij contact met alle pastoors en kapelaans om te zorgen voor een goede samenwerking. Hij organiseert bijvoorbeeld de vergaderingen, waarin de priesters elkaar een paar keer per jaar zien, al is het maar om elkaar te vertellen hoe het met elkaar gaat en van elkaar te leren.

Daarnaast is de Deken ook gewoon pastoor van een aantal parochies. In ons Dekenaat  komt een wisseling: Rond september vertrekt Deken Bronneberg naar het Dekenaat Schinnen, waar de Deken al een tijdje geleden werd  overgeplaatst naar Weert, omdat daar zijn voorganger met pensioen (officieel: emeritaat) ging. Wij danken Deken Bronneberg, het was een prettige collega, waar het goed samenwerken mee was !

Rond begin september komt de nieuwe Deken: pastoor Patrick Lipsch, 49 jaar en priester gewijd in 2010.

Hij was pastoor van 12 parochies in de gemeente Leudal:

Altijd baas boven baas: Ik dacht dat ik met mijn 9 parochies al hoog zat ! Ook hij heeft daar uiteraard de hulp van kapelaans. Deken Lipsch wordt  uiteraard pastoor en wel van de parochies: Gulpen, Wylre, Wahlwiller, Nyswiller, Epen, Mechelen en Slenaken en Eijs. Daar ligt zijn hoofdtaak uiteraard.

Wij heten hem van harte welkom in ons Dekenaat!

En nu: Eerst vakantie!

Ik wens u allen een mooie tijd toe, geniet als u weggaat, geniet van vrije tijd, maar vooral van elkaar!

Pastoor Tervoort.

 

ADEM

/in

We ademen dag en nacht maar zijn ons er vaak niet van bewust.

Pas wanneer je kortademig bent sta je erbij stil. Ademen is van levensbelang, je dankt er je leven aan. Ademen gaat vanzelf en met elke ademhaling krijgen we nieuw leven geschonken. Heel bijzonder is het wanneer een baby de longen voor het eerst met adem vult en het op een schreeuwen zet.

God wordt in de bijbel vergeleken met adem. De adem van God waaide in het begin over de chaos en schiep orde en leven. Die adem blies Jezus ook over zijn vrienden. Op de vijftigste dag na Pasen zaten ze machteloos in een kamer bij elkaar. Met de deuren en ramen gesloten. Ze waren bang en verdrietig, de fut was er uit.

Maar dan waait er een nieuwe wind door de kamer. Deuren en ramen gaan open. Ze overwinnen hun angst en komen in beweging. Het wordt hun gegeven als een geschenk uit de hemel. Als een inspiratie, als een inblazing van boven. Dat is de Helper waar Jezus over sprak: Gods heilige Adem, beter bekend als de heilige Geest.

De heilige Geest heeft het vaker gedaan in de geschiedenis; mensen nieuw elan gegeven. Ook nu geeft Hij zijn gaven. Onder ons zijn veel mensen die iets moois kunnen doen. Die kunnen luisteren en warmte geven. Die moedig spreken kunnen, of die kunnen organiseren en besturen. Die kunnen zingen en bidden. De heilige Geest heeft zijn gaven verdeeld over ons allen. Laat Hem werken in ons.

Kom heilige adem van God, in het hart van iedere mens. Kom in onze huizen en gezinnen, in onze parochies, in onze Kerk, in onze dorpen en wereld. Maak alles levend en goed. Dan kan het Pinksterwonder opnieuw gebeuren. Zalig Pinksteren!

Kapelaan Dassen

VIERINGEN IN ONZE KERKEN VANAF 1 JULI

/in

Het grote Kerkbestuur heeft in een vergadering het vieringen-rooster in alle negen kerken besproken. Eens in het half jaar komt de roostercommissie van onze parochies samen om voor het komende half jaar met elkaar de vieringen te verdelen. In deze commissie zitten per kerk twee personen. Zij brengen hun wensen in en in gezamenlijk overleg worden die wensen omgezet in een halfjaarlijks rooster. Zelf zit ik deze vergadering voor en ik mag u zeggen dat door de positieve wil tot samenwerking van alle deelnemers er altijd een rooster uitkomt, waarmee iedereen in zijn parochie kan thuis komen!

Over dit rooster hebben we in het Kerkbestuur gesproken en met name naar aanleiding van de vraag: Zeker in de zomer, maar ook bij andere gelegenheden is het kerkbezoek heel erg laag. Hieraan gekoppeld de vraag: Moeten we ieder weekend altijd in alle kerken een viering hebben? Ook al omdat de drie priesters bijna nooit een vrij weekend hebben en we bijvoorbeeld in hun vakanties moeten toveren met woco’s en dergelijke. Wij hebben besloten dat we afstappen van het principe: Ieder weekend in alle kerken een viering. Dit gaat in vanaf het nieuwe rooster vanaf 1 juli. Elke vertegenwoordiger heeft dit ingevuld vanuit de eigen situatie, ook omdat er gewoon grote verschillen zijn in de aantallen kerkbezoekers per kerk, en niet altijd afhankelijk is van het aantal parochianen. Een voorbeeld:

De zaterdagavondviering in de zomer: Is in sommige kerken niet hoger dan tien personen, en dan heb ik het niet alleen over hele kleine parochies als Scheulder en Bemelen. Wij hopen, dat u voor dit besluit begrip kunt opbrengen en u kunt altijd een viering vinden in de buurt. En zie ook de voordelen: Op vrijwilligers wordt minder een beroep gedaan èn: Zeker in de koudere maanden scheelt het veel geld qua verwarming !

pastoor Tervoort

HOOPVOL ONDERWEG

/in

“Pelgrims van hoop” is het thema van het Jubeljaar 2025. Daarom willen we als samenwerkende parochies op zaterdag 17 mei te voet pelgrimeren naar Onze Lieve Vrouw Sterre der Zee in Maastricht. En in de Paastijd willen we in elk van onze negen kerken een heilige Mis vieren die in het teken staat van het jubeljaar 2025.

“Geloof leidt tot hoop”, zo leert Paulus ons. En geloof en hoop leiden dan tot een liefde die zich nooit laat ontmoedigen. Geloof en hoop geven ons de energie en de spankracht om te beminnen. Christenen ontlenen hun hoop aan de verrijzenis van Jezus. Geloven in de verrijzenis is geloven dat God liefde is. Geloven in de verrijzenis heeft zijn weerslag op ons leven. Problemen worden minder problematisch. Pijn wordt een groeipijn naar het eeuwig leven. En ons falen wordt minder definitief. En duisternis is voorbede van het morgenlicht.

Christelijke hoop is niet hetzelfde als optimisme. Evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen. Hoop is meer de zekerheid dat iets zinvol is. Hoop is ergens voor werken omdat het goed is. Ze is een kracht van de geest en een gerichtheid van het hart. Christelijke hoop kan de “motor” worden van ons leven.

Door als pelgrim van hoop te getuigen van het verrijzenisgeloof zou de wereld er anders uitzien. We zouden minder hard zijn voor elkaar en minder geneigd zijn om het onderste uit de kan te halen. De wanhoop zou geen kans krijgen, de levensvreugde des te meer. Ik wens u een goede opgang naar Pasen, als pelgrim van hoop!

Kapelaan Dassen

HET ALLERHEILIGST SACRAMENT

/in

De Veertigdagentijd is weer begonnen, een tijd van bezinning en gebed. In een Gebed uit deze tijd in het altaarmissaal staat de zin: “Dit is een tijd van grotere trouw aan de sacramenten waarin we zijn herboren ” Trouw aan de sacramenten: Staan we nog wel eens stil bij al die prachtige momenten, dat Jezus letterlijk bij ons kwam, zoals de Doop, het Vormsel, uw Huwelijk, misschien het sacrament van de Biecht en het vaak hart-verwarmende sacrament van de Ziekenzalving?

Steeds weer unieke ontmoetingen met de liefde, die Jezus ons wilt geven! Realiseert u hoe ontroerend het unieke geschenk is van de Heilige Communie, waarin we letterlijk het Lichaam van Jezus mogen ontvangen? We spreken dan ook over Hèt Heilig Sacrament: Niet onder het teken van water, olie of handoplegging komt Hij bij ons, maar letterlijk: ” Dit is Mijn Lichaam, dit is Mijn Bloed”.  Soms denk ik wel eens, dat u te weinig beseft, hoe groot het moment is van het te communie gaan: Letterlijk één worden met de Verrezen Jezus Christus. Dagelijks kijk ik op de computer naar livebeelden van de grot van Lourdes. ’s Morgens zijn er altijd Eucharistievieringen, in ieder geval om 10.00 uur. Dan ontroert het mij om bij de Communie al die mensen te zien van letterlijk alle rassen en talen, die zoveel eerbied uitstralen: Zij maken letterlijk een troon van hun handen om Jezus te ontvangen, lopen niet meteen weg, maar nemen de tijd om de Heilige Hostie tot zich te nemen. Velen knielen of buigen diep, enzovoorts. Mag ik u vragen om juist ook in de komende tijd van bezinning, u de vraag te stellen:
“Ga ik met voldoende eerbied te Communie ?

Bereid ik mij bewust voor om Hem te ontvangen en neem ik daarna de tijd om Hem te danken ?”

Ik wens u een goede Veertigdagentijd toe!
pastoor Tervoort

OPEN DEUR

/in

Onlangs vertelde iemand mij over de huisdeur van haar ouderlijk huis. Die deur was in haar jeugd overdag niet op slot. Je kon zo binnen. Het was een tijd van “ons kent ons” en goed vertrouwen. Er was respect voor andermans eigendom. Ook de deuren van de kerk stonden wagenwijd open. Je kon altijd even binnen voor een moment van stilte en gebed.

Intussen leven we achter slot en grendel. We kennen deurbellen met camera, beveiligingssystemen én camera-toezicht. Juist in deze tijd van gesloten deuren opende Paus Franciscus op kerstavond in de Sint-Pieter te Rome de grote Heilige Deur en daarmee het Jubeljaar. Deze Heilige Deur is normaal dichtgemetseld en verzegeld. De deur verwijst naar een uitspraak van Jezus: “Ik ben de deur, als iemand door mij binnengaat, zal hij worden gered” (Johannes 10,9).

Nadat de Paus in zijn rolstoel door de Heilige Deur was gereden, volgde een groep van tien kinderen en hun begeleiders van over de hele wereld. Miljoenen mensen zullen dit jaar volgen. Ondertussen zong het koor het lied “Pelgrims van de hoop”, een verwijzing naar het thema van het Heilig Jaar. Paus Franciscus schreef heel mooi over de hoop in zijn bul “Hoop stelt niet teleur.”

Het Heilig Jaar 2025 kan ons helpen om in ons dagelijkse leven en in onze relatie met God schoon schip te maken en met nieuwe energie de toekomst tegemoet te gaan. Vanuit heel de wereld zullen gelovigen naar Rome pelgrimeren. Maar ook lokaal zijn er activiteiten. Viert u mee? Meer informatie kunt u vinden op: www.jubeljaar2025.nl.

Kapelaan Dassen