Je zou jezelf kunnen vragen hoe je als christen zou kunnen omgaan met deze komst van vreemde mensen, of liever gezegd: wat is je verantwoordelijkheid? Ik denk dat het die is van een mens te zijn die geraakt is door de menselijkheid van Jezus Christus.

We zullen de kans krijgen om van vele mooi verwoorde gedachten zinvolle daden te maken;
We zullen kunnen beleven dat we meer zijn als onze onderbuik waarin we gevoelens speuren en soms voeden van onberedeneerde onzekerheid en de daarmee gepaard gaande angst;
We kunnen ons barmhartig tonen. De Franse vertaling van dit woord is misschien duidelijker: miséricorde: un coeur pour la misère – hart hebben voor de miserie, de ellende. Onze houding van barmhartigheid zal kunnen vertaald worden naar betrokkenheid met anderen die écht in nood verkeren.
Vluchtelingen kunnen aan ieder van ons de uitdaging bieden om te kiezen voor de knusse zekerheid van de zelf-verzorging: ik moet in de eerste en laatste plaats voor mezelf en de mijnen zorgen, en sorry aan vreemdelingen zeggen – of de poorten van je hart openen en worden wat je bent: een bewogen medemens.

Zal deze houding de problemen rond de asielzoekers oplossen? Waarschijnlijk niet, maar ze zal ons helpen om op een rustige manier na te denken over de vragen die op ons afkomen. Bovendien zal ze ons helpen onze vooroordelen te relativeren en af te zien van een geïnstitutionaliseerd wantrouwen. Of is deze manier van positief denken niet meer als een idealistische Träumerei? Ik ben ervan overtuigd dat het veel meer is: het opnemen van vluchtelingen vermag het om het beste in ons naar buiten te brengen. In 1997 waren honderden Hutu’s op de vlucht voor wraak nemende Tutsi’s. Ze liepen van Oost Congo naar het Westen en kwamen aan bij mensen die amper een nagel aan hun vingers hadden om zich te krabben. Toch deelden die wat ze hadden. Een hele tijd. Ik ben er getuige van geweest – en hoe deze ervaring de gemeenschap versterkte. Dit was te merken, lang na het vertrek van de Hutu’s.

Sinds enige tijd ben ik vrijwilliger bij Wereldwijd in Eckelrade als taal maatje. Af en toe speur ik wat deze mensen hebben achtergelaten en waarom. Hun verhalen zijn bekend – hun leed speur je alleen in hun nabijheid. Daar kan ik mede-mens zijn.

In dit verband vind ik het opmerkelijk dat er in het Oude Testament van de Bijbel 36 keer staat: “hebt de vreemdeling lief als uzelf”. Het gebod “hebt uw naaste lief als u zelf” staat er één keer in…

René Graat, mhm

pastoor

“Laat uw wereld voor allen een veilig thuis zijn” :