EINDELIJK!

/in

Nu ik dit schrijf is gisteren bekend gemaakt dat er een einde komt aan de mondkapjes en aan vele beperkende maatregelen in verband met de corona-pandemie.

Vele mensen voelen zich opgelucht, zeker ook omdat er de laatste tijd miljoenen vaccins zijn gezet.

Ik merk het zelf in de dependances van de Appelgaard: In Maastricht en ook in de Lommer: De bewoners zitten er zonder mondkapje en zijn blij dat we weer de H. Mis kunnen vieren. Het leven -ook kerkelijk- wordt weer wat vrijer. In Noorbeek is al een verkorte, bescheiden processie geweest en ook Reijmerstok heeft daartoe plannen.

Ik verheug mij op de vieringen van de Eerste H.Communie in Scheulder, Banholt en Noorbeek in september: Waarschijnlijk kunnen we weer vieren als vanouds! Wij mogen ons weer vrij voelen in onze contacten, zeker nu de vakantieperiode er aan komt. Geniet van het goede, dat ons wacht, maar ga nu ook niet gelijk over tot de orde van de dag: Blijf ook herinneren.

Deze vrijheid hebben we te danken aan al die zorgverleners en medisch personeel. Te danken aan het feit, dat we leven in een land waar, ondanks alle commentaar, de vaccinatiegraad enorm is toegenomen en heel veel goed is geregeld.

Ik voel mij heel erg dankbaar, ik hoop dat u dat ook bent!

Ik wens u een heel mooie, vrije en gelukkige zomer!

Misschien kan ik u eindelijk eens ontmoeten in de zon en met een glaasje in de hand!

NEDERLAND TELT ZEVENTIEN BONDSCOACHES

/in

Je komt deze uitspraak vaker tegen. Iedereen heeft zijn of haar mening over de opstelling, het spel enzovoorts over het Nederlands elftal.

Niet als we winnen, dan wordt iedereen de hemel in geprezen, maar bij verlies: overal hoor je dan de commentaren over hoe het anders had moeten gebeuren.

We zullen het de komende tijd zeker weer ervaren bij het Europese Kampioenschap.

Als het over voetbal gaat, is dit nog wel begrijpelijk en soms ook om te lachen.

Maar die mentaliteit zien we ook op ander vlak en zeker in deze coronatijd.

Ga er eens aanstaan: Eind februari 2020 overspoelde de wereld en ook ons land een geheel nieuw fenomeen, een pandemie. Geen enkele deskundige wist snel de consequenties, de ziekteverschijnselen waren wisselend, er waren geen mondkapjes, te weinig beademingsapparatuur, de ziekenhuizen stroomden vol, enzovoorts. Al na enige maanden bezweek een minister onder de enorme psychische druk.

Er kwamen prachtige intiatieven van de mensen om het zorgpersoneel te steunen, inclusief zang, applaus en andere attenties.

Maar nu: Zeventien ministers de Jong zijn opgestaan!

Ze zouden het allemaal beter doen, het is een puinhoop, en vul verder maar in.

Mag er niet van ons gelovige mensen een andere houding worden verwacht?

Een houding van het goede benadrukken, het positieve willen zien, begrip te hebben voor fouten die worden gemaakt in deze hectiek?

Op Bevrijdingsdag heb ik mijn eerste vaccinatie gehad in het Mecc. Ik was beduusd hoe goed alles ging, de vriendelijkheid van de mensen, het kopje koffie daarna. Drinkend aan dat kopje koffie heb ik Maria bedankt voor al die lieve mensen en gebeden voor de Jong en alle deskundigen. Ik had het niet klaar gekregen!

Ik wens u allen een mooie, goede en bevrijdende tijd, dat we spoedig waar dan ook in vrijheid met elkaar een pilsje kunnen drinken, zoals vroeger!

Het glas is halfvol, blijf dat benadrukken!

pastoor Tervoort

 

PINKSTEREN

/in

Je ziet het regelmatig: Mensen, die met hun handen een hartje maken. Laatst zag ik het nog op de televisie een voetballer doen nadat hij een goal had gemaakt. Een simpel maar sympathiek gebaar. Het symboliseert liefde.

Heel wat beter dan een opgestoken middelvinger!

Als het gebaar al had bestaan in de tijd van de apostelen, kan ik mij voorstellen dat zij nadat de Heilige Geest over hen was gekomen in het huis waar zij verbleven, met dit gebaar naar buiten waren gekomen. Zij waren door de Heilige Geest vol van liefde. Liefde voor God maar ook liefde voor alle mensen.

De Heilige Geest, het klinkt abstract, maar is juist heel dichtbij. De Geest van God fluistert ons steeds in: Doe wat Jezus deed: Heb elkaar lief! Maak een hartje naar je medemensen, niet altijd letterlijk met je handen, maar figuurlijk: Straal vriendelijkheid uit, benadruk het positieve in de ander, geef ongevraagd een complimentje (Hoe lang is het geleden dat u uw vrouw of man eens een complimentje hebt gegeven?) en wees een dankbaar mens.

God houdt van iedere mens en Hij wil eigenlijk alleen maar dat wij die liefde in ons leven doorgeven aan onze medemens.

Daarom wens ik u een Zalig Pinksteren, dat wij heel veel hartjes mogen geven aan elkaar!

 

pastoor Tervoort.

PASEN 2021

/in

Nu ik dit stukje schrijf, zitten we nog met z’n allen in de lockdown. Zou je nu vragen aan iemand: “Kijk je uit naar Pasen?” Dan zal het antwoord meestal iets zijn in de trant van: Terrassen open en vrij bij elkaar op bezoek gaan. En dat is logisch: Al zien wij de noodzaak in, het leven is heel beperkt en onvrij door corona.

Toch is het de moeite waard om Pasen te zien in gelovig perspectief:

Eigenlijk is ons hele leven een soort van constante lockdown, we zijn in heel veel dingen beperkt. Zeker als we geconfronteerd worden met eenzaamheid, relatieproblemen, ziekte, ouderdom, vragen als: Hoe ziet mijn toekomst er uit, conflicten zonder zichtbare oplossing, te veel om op te noemen.

De laatste weken heb ik vier keer aan mensen het Sacrament van de Zieken mogen geven. Mensen, vaak al in een jarenlange lockdown door lichamelijke en/of geestelijke problemen. Meestal lees ik dan het Evangelie van de kruisdood van Jezus en Zijn verrijzenis. Iedere keer is het een blij en ontroerend moment om de handen op te leggen en de zieke te zalven: Er komt een einde aan uw beperkingen, uw lockdown gaat snel een einde vinden bij God: U zult uw geliefden weer ontmoeten, die u misschien al zo lang moet missen, u zult ècht vrij zijn in de eeuwige liefde!

Lieve mensen, dat geloof in ons eigen Pasen door de kruisdood van Jezus en Zijn Verrijzenis wens ik u allen toe!

Zalig Pasen!

 

Pastoor Tervoort

3 FEBRUARI 2021

/in

Die datum zal in Noorbeek in ieders geheugen gegrift zijn.

1 Februari het Patroonsfeest van Sint Brigida gevierd, 2 februari Maria Lichtmis.

En dan is er niets meer te vieren: De kerk staat in brand!

Dankzij een opmerkzame voorbijganger, die rook zag en de zeer snelle aanwezigheid van de brandweer, bleef het gebouw bespaard.

Maar het prachtige altaar is volledig verwoest, het orgel zwaar beschadigd en de hele kerk beroet.

Er was een teken van hoop: Het beeld van St. Brigida evenals de versiering rond het beeld was onaangetast.

Zaterdag- en zondagmiddag daaropvolgend was de kerk open voor de parochianen.

Er zijn zo’n driehonderdvijftig mensen geweest, menigeen verliet de kerk met betraande ogen.

Hartverwarmend waren de reacties van zeer velen, die reageerden om hun medeleven te betuigen en hulp toe te zeggen.

We zijn al drukdoende om met medewerking van Verzekering, Bisdom, Monumentenzorg, Gemeente en vele deskundigen een plan op te stellen.

De vieringen worden gehouden in het Paviljoen.

Onze droom is om 1 februari 2022 het feest van St. Brigida weer in de kerk te vieren, weliswaar met een ander altaar, maar verder de kerk weer in volle glorie!

Dank voor het medeleven van de kerkgemeenschappen uit ons cluster.

Mag ik u vragen om te bidden voor de parochie Noorbeek?

 

pastoor Tervoort

 

CARNAVAL EN AVONDKLOK

/in

Nu ik dit schrijf is net bekend geworden dat er een avondklok komt voor twee weken, met de mogelijkheid dat het verlengd kan worden.

Een noodzakelijke maatregel lijkt mij gezien de nieuwe virussen en alle gevolgen daarvan. Gisteren hoorde ik bijvoorbeeld, dat in een van mijn vorige parochies een oudere vrijwilligster er aan is gestorven en de dag erna haar zoon van vijftig jaar!

Maar het blijft een tegenstelling: Normaal zouden wij ons verheugen op 13 tot en met 16 februari, het feest dat we ons samen één voelen in gezelligheid, een glas bier, muziek, lachen om niets, enzovoorts. Het zit er dit jaar niet in. En ik vrees dat we het komende voorjaar nog veel moeten missen zoals de processies, de daarmee samenhangende kermissen en op sommige plaatsen het den-halen. Gisteravond hebben we in een gezamenlijke vergadering besloten de Eerste Communies te verplaatsen naar de maand september.

We hebben geduld nodig. Geduld en optimisme!

Dat is de hele boodschap van ons geloof: Uitkijken naar het goede, tenslotte de geweldige boodschap van Jezus: Het leven kan zwaar zijn, soms zelfs leiden naar het einde van dat leven: Maar tenslotte zullen we voorgoed het geluk vinden in de hemel.

Ik verwacht niet dat het één groot carnavalsfeest zal zijn met eeuwig lopende bierkranen (al lijkt mij het idee niet slecht, maar misschien gaat dat ook vervelen) het zal nog veel mooier zijn: Eeuwige liefde, geen tegenstellingen, iedereen gelijk in die liefde.

Ik verheug mij er op!

Maar nu nog even ons verheugen op de Carnaval van 2022!

 

pastoor Tervoort

2021

/in

Wat zal het nieuwe jaar ons brengen?

Een vraag, die we ieder jaar stellen en met elkaar proberen te beantwoorden, al of niet met een glas in de hand met Oud op Nieuw.

Dat laatste is niet het geval: Het wordt geen feestelijk vieren en Nieuwjaars-ijeenkomsten zijn er niet.

Allen zullen wij onze verwachtingen hebben, met elkaar delend dat ene gemeenschappelijke: Laat het beter worden dan het het afgelopen jaar!

Iedereen heeft herinneringen aan het Oude Jaar, vaak bitter: Het afscheid van geliefden zonder veel dierbaren, persoonlijk ziek zijn, eenzaamheid, niets was hetzelfde.

Wie had dit verwacht toen we elkaar een Zalig 2020 wensten?

Sinds vier maanden ben ik uw nieuwe pastoor omdat uw zeer geliefde pastoor Graat aan corona is overleden.

Als mijn persoonlijke wens spreek ik uit dat het Nieuwe Jaar de gelegenheid mag bieden om elkaar weer te kunnen ontmoeten, lief en leed te delen en dat ik daardoor u mag leren kennen. Dat de gedeeltelijke lockdown van mijn pastoor-zijn wat wordt verruimd!

Ik wens u alle goeds toe, veel moed en optimisme.

Dat wij gericht blijven op elkaar in liefde en aandacht.

Van harte wens ik u een Zalig Nieuwjaar!

 

pastoor Tervoort

Kerstmis 2020

/in

Het wordt geen Kerstfeest zoals andere jaren, zowel in de kerk als thuis wordt het met de Kerst anders dan we normaal verwachten.

Bij het denken hierover moet ik aan Maria denken. Zij ontroert mij altijd weer in het verhaal rond de geboorte van Jezus: Hoe zij negen maanden ervoor die onbegrijpelijke boodschap van de engel krijgt: “U zult Moeder van Gods Zoon worden.” En zij antwoordt met die diepgelovige woorden: “Mij geschiede naar uw woord.”

Wat heeft ze die maanden daarna gedacht en verwacht? We weten het niet.

Maar zeker niet dat ze op reis moest naar Bethlehem en zou bevallen van haar Goddelijk Kind in een stal. Een moeder wil het beste voor haar kindje en zeker geen voederbak als bedje!

Geen ouders, familie en vrienden op bezoek. Ze zal in plaats daarvan geen herders hebben verwacht.

We zien haar niet vragen of klagen in het evangelie, we lezen alleen maar die prachtige woorden: “En Maria overwoog alles in haar hart.”

Laten we het Kerstfeest vieren met Maria: Ga eens wat vaker staan bij de kersstal, laat u ontroeren door het beeld van het Kindje in de kribbe met naast Hem Zijn Moeder.

Laat u ontroeren naar de hierin liggende verwijzing naar alle moeders en kinderen die in de hele wereld misschien niet eens een dak hebben boven hun hoofd.

Bid gewoon een Weesgegroet en voel u getroost, zeker als u zich eenzaam voelt, in die prachtige, gelovige Vrouw, die Maria voor ons is.

Zalig Kerstfeest !

 

pastoor Tervoort

HET HOUDT MAAR NIET OP

/in

Nu ik dit schrijf, zijn de strengere coronmaatregelen een week oud.

Toch stijgen de besmettingen nog, weliswaar iets minder snel als ervoor.

Een mens zou er moedeloos van worden.

Toch is het juist belangrijk om te proberen als gelovige dat niet te worden.

Het is een vreselijke ziekte, dat weten we allemaal:

Het is bijzonder wrang om nu uw pastoor te zijn omdat pastoor Graat eraan is gestorven.

Maar ook in Weert heb ik het van kortbij meegemaakt: De vader van mijn huishoudelijke

hulp is eraan gestorven en haar man zit nog steeds sinds maart in een zwaar traject van

revalidatie na zijn corona.

Maar moedeloosheid of boosheid helpt niet, integendeel: We kunnen het zien aan

de houding van de anti-groep, die scheldt, intimideert en mensen tegen elkaar opzet.

Gelovig zijn vraagt om vertrouwen in een God, die met ons meeleeft, die met ons meelijdt,

zoals Christus aan het kruis, die als het ware vanaf het kruis tegen ons zegt:

“Ik maak het woord mede-lijden letterlijk waar”

Geloven is attent zijn naar elkaar, rondkijken om ons heen, wie we kunnen steunen,

wie onze aandacht nodig heeft.

En voor elkaar bidden en dat ook naar elkaar uitspreken.

Ik wens u allen dat geloof en vertrouwen toe !

pastoor Tervoort

DE HOOP

/in

De Hoop in ons is dat wat ons zegt dat leven sterker is, zoals de lente die onweerstaanbaar doorgaat en die geen angst met zich wil meedragen maar bomen groen maakt en vogels laat zingen,

De Hoop, dat zijn de leraren op school die hals over kop de school opnieuw moeten uitvinden, die nu misschien nog wel meer werk hebben als anders,

De Hoop, dat zijn de jonge mensen die, aanvankelijk blij met deze onverwachte “vakantie”, nu een gevoel van verantwoordelijkheid ontdekken voor hun scholing,

De Hoop, dat zijn al die ouders die creatief nieuwe bezigheden ontdekken voor hun gezin, nu thuis, en misschien “mobile-free” momenten weten te vinden zonder dat beeldschermen deze tijd-samen verstoren.

De Hoop, dat zijn al die mensen in witte, gele, groene, blauwe of doorzichtige jassen en pakken die dag en nacht klaar staan voor Corona – en andere – patiënten. En ook al die mensen die zorgen voor ouderen, mensen in de zorg, die zich zorgen maken over kwetsbaren, die kaartjes en tekeningen sturen naar ouderen die alleen zijn, of boodschappen voor hen doen.

Misschien kunnen we straks zeggen: Corona heeft ons geholpen om échte waarden van het leven en de gemeenschap te herontdekken. We hebben nu de tijd om daar eens over na te denken…

Missen werden uitgesteld. Voor sommigen onder ons is dit pijnlijk: we willen sàmen ons geloof vieren. Misschien kan deze beperking ons helpen de waarde van het persoonlijk gebed te herontdekken.

Rene Graat mhm,

pastoor